Zenuwslopende schermfinale tussen UvA-studente en alumna
Dat ze elkaar in de finale zouden treffen stond allang vast. Nederland kent geen betere schermsters dan Eline Rentier en Milja Mondt. Maar niemand durfde gisteren te voorspellen wie het onderlinge duel op het Amsterdamse Science Park zou gaan winnen.
Meestal schermt Eline Rentier (19) in het buitenland. Alleen daar vindt ze de tegenstand die ze nodig heeft om beter te worden. ‘Nederland is zo ongeveer het slechtste land van Europa op het gebied van schermen,’ stelt de UvA-studente future planet studies. ‘Oké, Ierland is nog minder.’
Toch was Eline gisterochtend niet in Frankrijk of Italië te vinden, maar gewoon op het Amsterdamse Science Park voor het SISTA schermtoernooi. ‘Je kunt hier een wapen winnen. Een floret. Dat kan ik wel gebruiken.’ Het scheelt haar toch weer een euro of honderd. En als Eline één obstakel heeft in haar verlangen om de schermwereld te veroveren, dan is het geld.
Geen WK
De wereld afstruinen op zoek naar interessante toernooien is niet goedkoop. Gelukkig krijgt Eline onkostenvergoedingen van de schermbond. Toch? ‘Nee. Ik krijg niets. Ook niet toen ik naar het WK wilde. Ik had daar Nederland kunnen vertegenwoordigen. Maar het vond plaats in Oezbekistan. Een vliegticket was duizend euro. Te duur...’
De studente probeert van alles om aan geld te komen. Ze geeft bijles, verkoopt kalenders met foto’s van haarzelf, onderhoudt pagina’s op donatiewebsites en verstuurt mails met persberichten over haar prestaties en ze leent vooral elke maand flink bij DUO.
Eline’s investeringen betalen zich op de piste wel uit. Ze won vorig jaar tal van prijzen, en op het SISTA toernooi zijn de meeste tegenstanders al blij als ze een punt scoren tegen de rijzende ster van het schermen.
Behalve Milja Mondt.
Jarenlang maakte Milja (25, UvA-alumna medische informatica) de dienst uit bij het schermen. Tot Eline vorig jaar de macht greep, in een zinderende finale op het NK: 15-14. ‘Die nederlaag motiveert me vandaag,’ biecht Milja op.
Zoals verwacht staan de twee op het SISTA toernooi tegenover elkaar in de finale. Niemand durft een favoriet aan te wijzen. Eline is veel langer dan Milja en daardoor heeft ze bereik maar is ze ook langzamer.
Beide schermsters trekken hun zwarte masker voor hun gezicht. De laatste sporen van kwetsbaarheid en menselijkheid verdwijnen. ‘En garde!’ roept de scheidsrechter. Eline en Milja grijpen hun floret stevig vast. Niet zoals een middeleeuws zwaard, in hun knuisten, maar als een pistool, met de vingers achter verschillende uitsteeksels. Ze zijn er klaar voor. ‘Allez!’
Milja schiet uit de startblokken en snel staat het 6-2. Voor het ongetrainde oog gaan de actie te snel. Zelfs de scheidsrechter moet soms af gaan op de reacties van de atleten en dat is lastig als beide schermsters juichen na een confrontatie. Eline herstelt zich. Het gat wordt kleiner: 10-8.
Maar het is onvoldoende. Milja wint uiteindelijk met duidelijke cijfers: 15-9. Eline zou later opbiechten dat ze al wist dat het haar dag niet zou zijn. Voor even is de oude orde hersteld. ‘Milja heeft gewoon goed geschermd,’ zo analyseert Eline de partij. ‘Ik ga zometeen thuis even een gat in de muur slaan.’
