Foeilelijk
Die sjaal heeft hij gewoon ‘een keer meegenomen bij mijn ouders, toen het koud was en ik geen sjaal bij me had.’ Zijn vader was de oorspronkelijke eigenaar. Op het moment dat in het Maagdenhuis de livestream in huize Oosterwijk te Stadskanaal aanging en zoon Jaap in vol ornaat te zien was, ontdekte hij de diefstal. ‘Hij vond het niet zo erg geloof ik,’ zegt Oosterwijk nu. ‘Hij heeft hem in ieder geval niet teruggevraagd.’

Op Twitter was het de dagen erna regelmatig onderwerp van gesprek. Sommige mensen noemden het sjaaltje ‘foeilelijk’, anderen waren groot fan. ‘De jongen met de rode sjaal,’ zoals de media hem gingen typeren, bleef er vrij nuchter onder. ‘Mensen vinden het fijn om een herkenningsicoontje te hebben, dat begrijp ik. Ik heb m'n haar in elk geval niet hoeven bleken.’

Kenmerkend

Oosterwijk onderkent wel dat het lange tijd zijn kenmerk is geweest. ‘Ik word er nu zelfs op aangesproken als ik ‘m niet meer om heb. Helaas ben ik de sjaal kwijtgeraakt tijdens een verhuizing. Hij moet nog ergens in een doos zitten, dus zodra ik ’m vind, gaat ’ie weer om.’ De verloren sjaal heeft voor Oosterwijk niet echt bijzondere waarde. ‘Het is toch maar een lapje stof. Ik draag nu een Red Square op m'n revers, dat geeft wel aan waar ik sta.’

Met die eerste avond ruim een jaar achter de rug, is het effect volgens Oosterwijk nog niet waar de bezetters op hoopten. ‘Soms denk ik weleens dat we te voorzichtig zijn geweest. We hadden als bezetters, samen met ReThink UvA, onze pijlen meer op de macht zelf moeten richten dan op beleidsdoelen. We hadden de archieven kunnen opengooien, 8-8-4 voor afgeschaft kunnen verklaren, ons meer met de Raad van Toezicht bezig kunnen houden,’ zegt hij. Om daar meteen op te laten volgen dat achteraf praten altijd makkelijk is. ‘Deze dingen moeten we als UvA-studenten en docenten nu op de agenda houden en de juiste richting in duwen.’