Hans G. verblijft op kosten van bevriende aannemers met monteurs in dure hotels in Rome en laat de universiteit betalen voor persoonlijke vistripjes en boodschappen. ‘Pakken melk en brood veranderen bij wijze van spreken in tl-lampen en schakelkasten,’ zo schrijft de Universiteitskrant. Dat zijn echter niet de brutaalste streken.

Met vriend Marinus P. van een technisch bureau bedenkt hij een ander businessmodel: spullen die in de kelders van de universiteit liggen en van de RUG zijn, neemt hij mee naar een eigen loods om ze vervolgens aan diezelfde universiteit te verhuren. De rode loper voor het vierhonderdjarig jubileum van de universiteit huurt de RUG bijvoorbeeld voor zeventig euro van Marinus P., terwijl het haar eigen eigendom is.

De Groningse rector Sibrand Poppema laat in het artikel weten ‘verbaasd’ te zijn dat niemand zich binnen de universiteit bij hem heeft gemeld. De oud-medewerkers die betrokken waren bij de fraude laat hij voorlopig met rust. ‘Moet je achter mensen uit het verleden aan gaan? Verdronken koeien gaan we niet allemaal meer uit de sloot halen.’