Schilder vertelt hoe ze dat in haar eigen boek heeft gedaan: ‘De hoofdpersoon heeft een vriendje, het regent de hele tijd, ze wandelt met bejaarden, ze is op zoek naar een huis, er wordt een metro aangelegd, ze worstelt met dit en met dat. Dan is de lezer constant benieuwd naar hoe het met de andere verhaallijnen afloopt. ‘Het draait niet eens om het onderwerp, met de juiste techniek kun je een borduurwerk zelfs spannend maken.’

Verplicht

Soms blijkt het ook dat niet alle verhaallijnen tot aan het einde van het boek prominente zaken blijven. ‘Maar je hebt wel een verplichting tegenover de lezer wat de verhaallijnen betreft. Je kan niet na zeven delen Harry Potter de strijd met Voldemort laten doodbloeden.’

Na de inleiding over schrijftechnieken gaan de cursisten daadwerkelijk schrijven. Ze moeten een specifieke handeling kiezen om te beschrijven en de deelnemers zijn bijzonder creatief in hun keuze. ‘Kip plukken’, klinkt het. En ‘plant verpotten’ en ‘warming-up voor een frisbeewedstrijd’.

Na driekwartier wordt het werk aan de anderen voorgedragen. Als de lunch is geweest, worden drama, spanning en sensatie tussen de frisbeewarming-up en de kipplukkerij gemonteerd. Als je wil weten hoe dit is afgelopen zal je nog even moeten wachten tot de schrijvers in de boekhandel verschijnen.