Audi ziet een centrale rol voor jonge makers om met tradities te breken. De Griekse tragedies zijn door de eeuwen heen een onuitputtelijke bron van inspiratie geweest voor de meest klassieke opera’s. Het heeft er toe geleid dat veel hedendaagse operaproducties volgens hem hardnekkig vasthouden aan tradities. ‘Nostalgie is de doorn in het oog voor vooruitgang. Ik hoop dat ik de dag zal zien dat er meer durf in opera wordt gestopt,’ zegt Audi.  

Trillende stemmetjes

Dan is het de beurt aan de dramaturgiestudenten om hun op mythologie gebaseerde operascènes uit te laten voeren operazangers. De trillende stemmetjes verraden de zenuwen terwijl de scenes worden toegelicht door de dramaturgen. Het is natuurlijk wel Pierre Audi die in de zaal zit.

Even later is het duidelijk dat Audi even meedogenloos als gepassioneerd kan zijn als het op opera aan komt. ‘Het is een mooi beeld, maar ik snap niet wat jullie met deze scene willen zeggen. Ik miste het dramatische moment,’ zegt Audi vanuit de zaal. Ook de zangers blijven niet ongedeerd. ‘Why are you turning? You can sing to a wall. Everybody will hear you.’

Dramaturgiestudent Zee Hartmann accepteerde de kritiek welwillend. ‘Het is geweldig om voor heel even met een regisseur als Pierre Audi te mogen samenwerken en van hem te leren. Al geef ik wel toe dat ik drie keer uit mijn hemd ben gezweet, zo spannend vond ik het.’

Na afloop laat Audi weten dat werken met studenten interessant is omdat studenten de neiging hebben om open deuren in te trappen. ‘Ik hoop dat ik hen kan leren dat kleine veranderingen grote effecten hebben.’ Het is typerend voor de man die het zijn persoonlijke missie heeft gemaakt om opera niet als oubolligs te profileren, maar als iets van de toekomst.