Eén procent van de tienduizend deelnemers aan het onderzoek deed ooit een suïcidepoging. ‘Dat lijkt misschien weinig, maar de gevolgen zijn dusdanig hevig dat je dit heel serieus moet nemen,’ licht Vonk toe. ‘Een griepje gaat over. Maar zelfmoord valt niet te herstellen, en bovendien heeft het grote invloed op de familie en vriendenkring van degene die zelfmoord pleegt.’

Signalen

Het protocol is vooral bedoeld om suïcidaliteit onder studenten eerder te herkennen. ‘De hulpvraag ontbreekt vaak,’ zegt Vonk daarover. ‘Depressieve studenten zitten vaak alleen op hun kamer en trekken zich terug. Logischerwijs stappen ze dus ook niet zo snel naar een huisarts, maar ze kunnen pas door ons geholpen worden zodra ze dat wel doen. Pas dan kunnen we een verwijzing voor een psycholoog uitschrijven. Daarom is het zo belangrijk dat familie, vrienden maar ook bijvoorbeeld docenten de signalen herkennen en serieus nemen, en iemand aansporen om professionele hulp te zoeken.’

Het protocol staat sinds 1 januari online. Bovendien verstuurde Bureau Studentenartsen het naar alle andere hogescholen en universiteiten in Nederland, zodat ook zij ermee aan de slag kunnen. Wie zelf last heeft van depressieve klachten raadt Vonk met klem aan om naar de huisarts te gaan. 'Als je bij de zorg in beeld bent, kun je vrijwel altijd goed geholpen worden.'