Uitlaatklep
Van Aalten zegt gefascineerd te zijn door hun verhaal en hoopt dat ze het met hem willen delen. ‘Hoe leef je als je op de vlucht bent. Wat houd je bezig?’ Hij is vooral geïnteresseerd in de brieven van Ernst-Volker Staub. Die ‘schreef in de jaren tachtig lijvige epistels aan een andere RAF-sympathisant.’ Die liggen nu in het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam, waar Van Aalten ze heeft bestudeerd.

Donderdag schreef Van Aalten in Het ParoolLees het artikel hier via Blendle. wat hij zoal in die brieven tegenkwam. ‘Staub schrijft in het symbolische jaar 1984: “In de toekomst zal er uitgebreide controle door computers plaatsvinden. Zeer complexe en uitgebreide zoeksystemen die volgens specifieke criteria, individuen en groepen screenen.”’ Iemand die het schrijven zo als uitlaatklep heeft gebruikt die houdt niet zomaar op met schrijven, denkt Van Aalten. Hij herkent zich in Staub’s schrijfdrift en zegt: ‘Als ik op de vlucht was zou ik niet stoppen mezelf te uiten op papier.’

De RAF-leden kunnen hun brieven sturen naar Postbus 69521 1060 CN in Amsterdam. Dat is de postbus die de schrijver speciaal voor hen heeft geopend.

Thomas van Aalten

Strijd
Thomas van Aalten werkt als docent bij de opleiding media, informatie & communicatie van de HvA en schrijft al jaren een column voor Folia. Hij debuteerde in het jaar 2000 met zijn roman Sneeuwbeeld, en publiceerde in de jaren daarna nog eens zeven romans. Zijn laatste roman Henry! gaat over de bloeitijd van de Nederlandse tijdschriftenindustrie en werd genomineerd voor de BNG-literatuurprijs.

Hij is al lang geïnteresseerd in de RAF. ‘In de hoogtijdagen van de Rote Armee Fraktion waren veel mensen het eens met hun ideologie. Ze meenden dat West-Duitsland fascisme voor het kapitalisme verruild had.’ Toch was niet iedereen het eens dat het kapitalisme met geweld moest worden bestreden. Maar er zitten ‘vele schakeringen’ in de ideologie, zoals Van Aalten dat noemt. ‘Menigeen is in het heetst van de strijd ook wel bereid om geweld te gebruiken, uit zelfverdediging bijvoorbeeld.’

Hij brengt Ulrike Meinhof in de herinnering, een van de oprichters van de RAF. ‘Zij was eerst een politiek gedreven journalist die geëngageerde columns schreef. Later is er een knop in haar hoofd omgegaan en is ze feller geworden, inclusief haar deelname aan gewelddadige acties.’

Roman
De schrijver sluit niet uit dat hij de brieven ooit gaat gebruiken voor een roman. ‘Ik wil er sowieso wat mee, of dat nou een roman is of een vervolgartikel.’ Tot die tijd zal het eenrichtingsverkeer blijven, want het lijkt hem sterk dat Staub, Garweg en Klette een adres zullen opgeven waarmee hij kan corresponderen.