Simons verliet in december Denk om Artikel 1 op te richten en meende dat ze naast de diversiteit in de kandidatenlijst, zij ook in toon verschilt van Denk. ‘Ik ben heel blij dat Denk racisme op de agenda heeft gekregen, maar denk niet dat het effectief is als er daarna geen handreiking wordt gedaan om samen te werken.’ Toch vertelde ze geen problemen te hebben met ‘een beetje gestrekt been’. ‘Ik houd niet van kwetsen, maar wel van duidelijkheid. Ik noem het beestje bij de naam. En mijn boodschap is misschien niet polariserend, maar natuurlijk wel ongemakkelijk. Maar ik heb besloten het ongemak van anderen niet meer boven mijn eigen ongemak te stellen.’

Basisbeurs

Behalve over racisme en waarden en normen werd er ook gesproken over beleid. Als het aan Artikel 1 ligt komt er een verbod op Zwarte Piet – ‘racisme gefaciliteerd in de openbare ruimte’ -, wordt er iets gedaan aan de loonongelijkheid tussen mannen en vrouwen en kunnen studenten rekenen op de terugkeer van de basisbeurs. ‘Onderwijs is een belangrijk middel, niet alleen om raciale gelijkheid te bevorderen, maar simpelweg ook voor armoedebestrijding. Dat begint bij het faciliteren van jongere generaties die door kunnen stromen. Wat ons betreft gaat het leenstelsel er uit en moet er betere aansluiting komen voor mensen die naar een andere opleiding willen gaan, of dat nou is van mbo naar hbo of horizontaal.’

Bij een kritische vraag over haar ideeën over buitenlandbeleid gebruikte zij de retoriek van verbinding die ze ook steeds voor de Nederlandse samenleving gebruikt, al benadrukte ze ook haar gebrek aan ervaring. ‘Ik ben geen expert op het gebied van internationale betrekkingen maar gelukkig hebben we die expertise wel in huis.’ De interviewer refereerde even naar haar voormalig partijgenoot Tunahan Kuzu (Denk), die de hand van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu weigerde te schudden. ‘Wat je verhaal van verbinding betreft, zou jij de hand van Netanyahu schudden?’ ‘Dat denk ik niet,’ was Simons’ antwoord.

Na afloop bedankte Sylvana Simons de interviewers en de mensen in de zaal zichtbaar voldaan voor het respectvolle gesprek. ‘Dat is niet meer vanzelfsprekend tegenwoordig.’