Gastvrij in de endzone
Bij ultimate kunnen teams, bestaande uit zowel mannen als vrouwen, punten scoren door een frisbee te vangen in een speciaal vak: de endzone. Geen ploeg blijkt tijdens het UUT zo gastvrij in haar endzone als Nuts, dat op dag één van het toernooi al haar wedstrijden verliest.
Duitsers, Fransen, Belgen, Tsjechen, allemaal blijken ze te sterk. De latere eindwinnaar Compil'DiSC zelfs met 14-3. ‘We hebben ook een keer heel nipt verloren,’ bekijkt UvA-alumnus Mathilde het van de zonnige kant.
‘Ze moeten vaker smijten,’ geeft een Utrechtse ultimate-speler als advies. ‘Werpen op trainingen. Tweeduizend keer in een week, dan word je vanzelf beter.’ Vanuit het Nuts-kamp klinken relativerende geluiden. ‘Natuurlijk willen we winnen, maar ultimate is zo leuk dat je tijdens het spelen soms de tussenstand vergeet. We genieten trouwens ook van mooie punten van de tegenstander.’
Op dag twee geniet Nuts dan ook wederom maximaal. Ze rennen de longen uit hun lijf, trotseren de regen, maken plezier en verliezen al hun wedstijden.
Het is alsof ze voor elke wedstrijd MDMA consumeren, zo wonderbaarlijk goed slagen de Amsterdammers erin om tomeloze energie te koppelen aan positiviteit. Organisatorische problemen, irritante regenbuien, sportieve vernederingen, niets lijkt de spirit van Nuts te kunnen beïnvloeden.
Of toch? Op de tweede dag verzamelen door een regenbui bijna honderd deelnemers zich tegelijkertijd in de tent voor eten. Voldoende borden ontbreken. Wat nu? Al snel hebben de nutties een oplossing: iedere eter mag zijn boterham met jam oppeuzelen vanuit een frisbee.
