De afgetrapte witte schoenen waren overigens niet voldoende om Nikita en haar teamgenotes naar de overwinning te dragen bij de Science Park Run. Die eer was bij de dames weggelegd voor de vrouwen van Oud-Aquila, ex-studenten die iets te snel hebben gestudeerd, en daarom als halflid verder moeten bij hun studentensportvereniging.

Wervelende Wimpies

Bij de mannen waren zoals altijd Zac en de Wervelende Wimpies de grote favoriet. Zac Freudenburg is een bijzonder figuur. De vernederlandste Amerikaan liep ooit een marathon uit terwijl hij zijn zoontje in een kinderwagen voortduwde. Vorige maand won hij het WK Bergmarathon in Wales. Niet slecht voor iemand die al jaren in het platste land van Europa woont. 'Ik train vaak in een gebouw met 22 etages. Alle trappen op en af,' zo verklaarde Zac zijn titel.

Om zeker te zijn van winst bij de Science Park Run had de kleine Amerikaan zijn team weer volgestopt met toplopers, zoals Djurre den Heeten en Wouter Hordijk. Toen Zac zaterdag zelf aan de beurt was, waren concurrenten als Natte Bevers United, Running Junkies en De Phavorieten allang op grote achterstand gezet.

Riante voorsprong of niet, Zac vindt altijd wel een excuus om zichzelf leeg te rennen. 'Voor me reed een jongen van de organisatie op de fiets, om de route aan te geven. Op de steile stukken probeerde ik hém dan maar in te halen,' vertelde hij na afloop. De enige concurrentie kwam van een fietser. Het zegt genoeg. Zac en de Wervelende Wimpies prolongeerden hun titel met overmacht.

Bij de vrouwen eindigde retro Nikita en haar team Oude Takkies en het Zwarte Gat als derde. Na afloop wilde ze best onthullen wat haar had gedreven om zo'n statement te maken. 'Ik loop eigenlijk nooit hard. Dit waren de enige schoenen die ik nog had liggen.'