Foto: Daniël Rommens

Heba Fatlama

Constant bang
De wat vrolijkere documentaire Asielzoeka’s (2014) toont wat minder overeenkomsten met Heba’s verhaal. De vier jonge vluchtelingen Arya, Armina, Alberto en Marela wachtten hun hele jeugd op een verblijfsvergunning in het asielzoekerscentrum. Ze vertellen over de tientallen vriendjes en vriendinnetjes met wie ze speelden en hoe moeilijk het was om uit het azc weg te gaan.

Heba: ‘Ze beschrijven het azc als een paradijs, maar ik vond het er verschrikkelijk. Dat is ook logisch. Ik was 23 en heb alles heel bewust meegemaakt. Ik wist precies wat er aan de hand was en was vooral bang. Constant spookten er vragen door mijn hoofd: wat nou als we niet mogen blijven? Wat nou als we terug moeten naar Irak? Het vakantiegevoel waar de vluchtelingen het in de film over hebben, had ik helemaal niet.’

Wel treffend vindt ze de drang van Alberto om over Armenië te vertellen. ‘Ik praat zelf ook graag over Irak. Het is een mooi land met een rijke culturele geschiedenis. Wist je dat de eerste harp ter wereld in Irak is gevonden? Het instrument had vijf snaren. In mijn afstudeerproject, waarvoor ik een muziekmuseum ontwierp, diende die harp als inspiratie. Later wil ik in mijn werk als architect vaker verwijzingen naar mijn geboorteland maken.’

Het Students that Matter Festival vindt morgen plaats van 16:00 uur tot 21:00 uur in Floor, in het Kohnstammhuis. Het is vrij toegankelijk, maar aanmelden wordt op prijs gesteld.