Verantwoordelijkheid
Tawfik en zijn bestuursgenoten zetten alle zeilen bij om veertig kandidaten te werven voor de studentenraden. Dat lukte. ‘Maar op het moment suprême ging het toch nog mis.’ Volgens Tawfik was het overzicht er gewoon niet meer. Hoe het precies gegaan is die dag wil Tawfik niet zeggen. ‘Als bestuur namen we gezamenlijk onze verantwoordelijkheid – dat zegt ook al iets.’

‘Het is heel lullig dat het zo heeft uitgepakt. Dat is vervelend voor mijn reputatie, en voor die van partij Mei. En belangrijker: voor alle mensen die we overtuigd hadden om zich voor onze partij te kandideren.’

‘Ik was als voorzitter natuurlijk eindverantwoordelijke en kon niet verder als ik niet op zijn minst mijn ontslag had aangeboden aan de Algemene Ledenvergadering,’ legt Tawfik uit. ‘Als ze hadden gezegd, je kunt doorgaan, dan had ik dat misschien wel gedaan. Maar dat is niet gebeurd.’