In het Concertgebouw begon ze aan haar dienst. Ze was druk bezig met het stapelen van koffiekopjes voor de voorstelling van die avond, de première van Simeon ten Holts Canto ostinato voor vier vleugels en strijkkwartet, toen een collega ineens riep: ‘Het Maagdenhuis is bezet, het Maagdenhuis is bezet.’ Van Ierlant rende naar haar bedrijfsleider. ‘Ik zei: “Ik moet weg.” Als het niet mocht had ik ter plekke ontslag genomen, maar volgens mij zag hij ook wel in hoe belangrijk het voor me was. Ik gaf hem van blijdschap een zoen op zijn wang, riep lachend “Jullie zien me straks op AT5” en ik ben in één keer naar het Maagdenhuis gerend.’

Tijd kopen

Op het Spui stapte ze een ‘onwerkelijke situatie’ binnen. ‘Er zaten 500 man in een bezet Maagdenhuis. Dit is de studentendemocratie, dacht ik.’ Toch was er ook angst, niet alleen bij haar zelf, maar bij iedereen. Een dag ervoor was het Bungehuis hardhandig ontruimd door de Mobiele Eenheid. ‘Ik dacht: we moeten de burgemeester uitnodigen. Als hij komt kan hij zien dat het een vreedzaam protest is en kunnen we tijd kopen.’ Van Ierlant schreef haar telefoonnummer op een papier en vroeg of Eberhard van der Laan haar wilde bellen. Ze wist alleen niet dat er zo’n vijftigduizend mensen naar de AT5-livestream keken en haar nummer ook door BNR Nieuwsradio werd gedeeld.

‘Mijn telefoon ontplofte zowat,’ vertelt ze. ‘Ik kreeg tientallen sms’jes en wel tien voicemailberichten van tien verschillende nummers die allemaal beweerden dat ze de burgemeester waren.’ De leukste sms’jes sloeg ze op. Ze leest ze voor: ‘Goed werk, jammer dat ik vanwege tentamen er niet bij kan zijn... Ik leef mee via de stream. Ga zo door! Een student geschiedenis’, ‘Goed bezig daar. Maar doe snel de deur dicht en barricadeer! Ontruiming voor 12 uur volgens media. Succes!!’, ‘GO GO GO!! Hoop dat Everard [sic, red.] belt! Ik blijf de hele nacht met jullie op!’. ‘Ik vind het nog steeds bijzonder dat ik geen enkele vervelende sms heb gehad,’ zegt ze.

Dates

Het bleef die avond niet alleen bij steunbetuigingen. ‘Die jas kleurt mooi bij je ogen xoxo,’ leest ze lachend op. ‘Onbekend nummer.’ ‘En ik kreeg zelfs een voicemail van iemand die met me op date wilde,’ ze komt bijna niet meer bij. ‘Die heb ik maar niet meer teruggebeld. Ik heb sowieso mijn telefoon maar uitgezet.’ Twintig minuten nadat Van Ierlant haar oproep deed, kregen de bezetters de mededeling dat Van der Laan op weg was naar het Maagdenhuis. ‘Je kunt veel zeggen over zijn rol later in het proces, maar die avond vond ik dat hij het zó goed deed. Hij heeft letterlijk tot twee uur ’s nachts eindeloos vragen beantwoord; ik vond het heel cool dat hij dat deed, zo vlak na zijn operatie.’

Terwijl Van der Laan discussieerde met de bezetters hoorde Van Ierlant ineens een stem naast zich. Er stond een kleine man die een muts over zijn voorhoofd had getrokken en wiens sjaal zijn halve gezicht bedekte. Uit het niets zei hij: ‘I have your thesis grade.’ ‘Het bleek mijn scriptiebegeleider die mij op AT5 had gezien en volledig incognito naar het Maagdenhuis was gekomen.’ Hij vertelde haar doodleuk dat ze een voldoende voor haar masterscriptie had gehaald en was afgestudeerd.

‘Het is één van de meest bizarre en ontroerende avonden van mijn leven,’ vertelt ze exact een jaar later. ‘Ik ben de hele nacht in het Maagdenhuis gebleven, maar heb door de adrenaline geen seconde geslapen.’