Heeft hij de wetten van de catchy-muziekwetenschap goed gevolgd?

‘Eén van de belangrijkste factoren bij het goed onthouden van een nummer is dat het repetitief is. Dit nummer heeft een herhaling die al sinds Bach bekend is: een zin zingen, dan letterlijk herhalen en dan net iets anders herhalen. Dat is één van de beste trucjes. Daarnaast is het verschil tussen hoge en lage tonen niet extreem, wat ook goed is voor de catchiness van een nummer. Ook de hook zit erin, maar die heeft bijna dezelfde textuur als de rest van het nummer. Dat is wel uitzonderlijk.’

Biedt het je nog nieuwe inzichten?

‘Het zette me wel aan het denken over mijn eigen resultaten. Daaruit blijkt dat een stuk met vocal prominence, waarin alleen de stem of bijna alleen de stem van de zanger te horen is, bijdraagt aan de herkenbaarheid. Door het nummer ben ik gaan denken of dat niet ook te maken heeft met de verandering van textuur in een muziek die vaak vlak voor dat moment van vocal prominence plaatsvindt. Die zit er in dit nummer namelijk bijna niet in: er is geen één moment waarop het nummer aanzwelt of naar een climax lijkt toe te werken.’

De vraag der vragen is natuurlijk: maken we een kans?

‘Pfoeh. Dat is heel moeilijk. Het Songfestival is een heel eigen studieobject, met heel eigen regels. Het is in ieder geval catchy. In de aanloop naar het festival zat het nummer vaker worden gespeeld, dus dat moet in het voordeel van Nederland werken. De laatste jaren is het echter zo dat flashy nummers met confetti en allerlei ongein het goed doen. Daar is dit nummer bijna het tegenovergestelde van.’