Toen Maurits het van de arts te horen kreeg zei die erbij dat hij vaker zoiets had gezien. Volgens de arts is een voet na zo'n incident meestal verbrijzeld. ‘Je hebt dan de keus om je voet te laten amputeren, of om vijf jaar lang correctieve chirurgie te ondergaan,’ zegt Maurits.

Maurits zegt geen klacht te hebben ingediend. ‘De eerste dagen heb ik er gewoon niet aan gedacht, er was zoveel gaande. Toen het Maagdenhuis werd bezet mengden stille agenten zich tussen de bezetters; iedereen werd voorzichtiger. We werden schuwer, angstiger. Niemand durfde in zijn eentje een klacht indienen tegen de politie. Uiteindelijk besloten we om een grote gezamenlijke klacht in te dienen, maar burgemeester Van der Laan ontkent dat die bij hem is binnengekomen. Dat is heel gek. Ik weet niet wat ermee gebeurd is, misschien ligt het dossier nog bij de advocaat.’

Aandacht

De pijn, de kneuzing en de angst, het was het volgens Maurits allemaal waard. ‘Daar is geen twijfel over. Dit droeg bij aan de aandacht voor ons protest, en ook aan de aandacht voor het politiegeweld.’ En de bezettingen zelf, hebben die nog wat opgeleverd? ‘Ze hebben mensen aan het praten gekregen. Er is nu aan de UvA heel veel discussie over rendementsdenken en beter onderwijs. Dat debat was voor de bezettingen nog niet goed op gang. Dit is het begin van iets groters.’