Ook het Universitair Sport Centrum (USC) had zo z’n twijfels, maar ik kreeg groen licht na een uitgebreide test. In cijfers uitgedrukt: 86,1 kilo schoon aan de haak, vetpercentage 22, VO2max 39.6 ml/kg/min en een anaërobe drempel van 163 hartslagen per minuut.
Vergeet deze cijfers meteen beste lezer, ook ik weet nauwelijks wat ze betekenen. Inspanningsfysioloog Maurice Maas van het USC legde het gelukkig helder uit en zei: ‘Je conditie is niet slecht, vergeleken met mensen van jouw leeftijd. Het moet lukken, als je niet te veel en ook niet te weinig traint. En pas op voor blessures.’
Dus zien omstanders me tegenwoordig met 12 jaar oude gympen, een rood hoofd en bloeddoorlopen ogen enkele parken in en rond Amsterdam Oud-West onveilig maken om een beginnersschema.
De eerste opdracht nu: leer hardlopen. Want hoewel volgens mijn hippe Runkeeper-app op mijn telefoon op elk willekeurig tijdstip honderdduizenden landgenoten aan het rennen zijn: normaal voelt het nog niet.
Hardlopen – al heet het volgens mijn trainingsschema nu nog joggen – confronteert je bijvoorbeeld heel direct met je eigen lichaam. Je bent je extra bewust van je gewicht, je voelt bij elke stap welke massa je dagelijks met je meesleept. Dat is een rare gewaarwording voor iemand die die kilo’s over het algemeen op een bureaustoel parkeert en er verder niet naar omkijkt.
De komende weken zal ik op Folia.nl (onregelmatig) verslag doen van mannen met hamers, zingende zwervers, wat wel of niet helpt bij leren hardlopen, en wordt hier de vraag beantwoord of ik daadwerkelijk aan de start durf te verschijnen bij de Dam tot Damloop in september.
