Ook deze week was het bij de laatste feedbackbijeenkomsten weer prijs. ‘Door quota is mijn diploma straks niets meer waard,’ dacht Yernaz Ramautarsing die bang was een ‘quotumstudent’ te worden. En alsof er nog niet genoeg aandacht was voor de diversiteitsdiscussie aan de UvA deed nu ook de boze buitenwereld een duit in het zakje.

Zo vond een groep Groninger verenigingsleden het nodig om een amateuristische almanak met vrouwelijk schoon voorzien van telefoonnummers en waardering van seksuele prestaties te maken en online te plempen, om nog maar eens aan te tonen hoe er naar vrouwen wordt gekeken in de universitaire echelons.

Ook het Centrum voor Hoger Onderwijs Informatie (CHOI) zette nog eens druk op de ketel door bekend te maken dat de UvA en de HvA voor de zoveelste keer de slechtste beoordeling krijgen van gehandicapte studenten. Met name de voorlichting en de ontvangst op de eerste dagen van de studie moeten het ontgelden.

En zo glippen de oorspronkelijke doelstellingen als zand door de vingers van de Maagdenhuisbezetters. De commissie die bezig is met het nieuwe organisatiemodel van de UvA, de mensen die de toekomst van de universiteit en de universiteit van de toekomst bepalen, is al volledig vergeten. Iedereen kijkt inmiddels reikhalzend uit naar het rapport van de commissie Diversiteit, om er dan vooral heel boos op te kunnen worden. De sfeer van de bezetting is helemaal terug.