Het was even wennen, maar het ging en langzamerhand kregen we alle regels onder de knie. Totdat na twee maanden zich een kleine ramp voltrok: we lieten het enige stuk keukengerei dat onze huisbaas gebruikte – het tosti-ijzer – vallen. Hij hoorde het waarschijnlijk niet, want hij was op vol volume zijn tropical house-set voor het aanstaande dispuutsfeest aan het oefenen. Doodsbang besloten we de confrontatie uit de weg te gaan. We schoven een briefje onder z’n kamerdeur en beloofden dat we het zouden vergoeden. Niet veel later kregen we een kille mail: we sprongen niet zorgvuldig om met het huis. Naast de schadevergoeding, verhoogde hij daarom ook alvast de huur, omdat hij verwachtte dat we in de toekomst nog wel meer kapot zouden maken.

De volgende ochtend stonden de ouders van de huisbaas om half acht voor deur. ‘We komen het nieuwe tosti-ijzer brengen. We kunnen die jongen toch niet een week honger laten lijden. Als student heeft hij het al niet zo ruim. Dus zijn we even langs Duikelman gewipt voor een robuuste Smart Grill.’