Het vel zag er dan misschien wat kreukelig uit, maar de boel was keurig bedekt. Het zou natuurlijk ook aan ons schaamhaar kunnen liggen. We hadden het bijgeknipt, maar niet geschoren. Mogelijk was het uit de mode en liepen alle hippe Amsterdamse studenten tegenwoordig met een opgeschoren kruis en een kuif in het midden. We moesten onze trimmer maar weer eens van zolder halen. Maar modieus of niet, we concludeerden dat we in elk geval niet voor lul liepen. De afkeurende blikken hadden we ons vast ingebeeld.

In de lunchpauze kochten we op De Brug een broodje. De cateringmedewerker staarde, terwijl hij vroeg wat we wilden hebben, naar beneden. ‘Hallo,’ zeiden we lichtelijk geïrriteerd. ‘Hallo!? Wat zijn dit voor manieren? Heb tenminste de beleefdheid om ons aan te kijken als je onze bestelling opneemt!’

Los van dit akkefietje konden we tevreden terugkijken op onze dag. We hadden ons op een vrije manier helemaal onszelf gevoeld. Als je er zelf maar wat van maakt, kun je je blijkbaar ook op de Roeterseilandcampus thuis voelen. Daar heb je helemaal geen gebarsten mokken met koffiesporen van de vorige gebruiker voor nodig. In de tram naar huis jeukten onze testikels enorm van de kriebelige tramstoelenstof. Om onze beide ballen wat lucht te geven zetten we onze voeten op het bankje tegenover ons, zodat ze even frank en vrij konden hangen. De conducteur keek naar beneden, knikte en vroeg: ‘Doen jullie dat thuis ook?’ We zeiden ja meneer en sorry meneer, en haalden onze voeten van de bank.