Zo kon het dat een systeem dat in eerste instantie vooral goed nieuws was voor de flexstudenten nu ineens tegen hen kon worden gebruikt. Studenten met minder dan 60 studiepunten per jaar, werden relatief gezien meer de kosten in gejaagd dan de ‘modelstudenten’. De keuze van de minister was niet toevallig. Was flexibilisering vroeger nog een toverwoord, tegenwoordig is het in de politieke geesten het symbool geworden voor alles wat er mis is met de hedendaagse student. Die studeren niet snel genoeg af omdat ze vakken kunnen blijven meenemen en overdoen. Ook de mensen met een zogenoemd ‘thesisjaar’ – een jaar om een scriptie te schrijven – zijn de (academische-) overheid een doorn in het oog.

Waarschuwing uit Vlaanderen

De hogere kosten zouden studenten kunnen ontmoedigen een jaartje extra voor hun masterscripties uit te trekken. Ineens kost dat namelijk evenveel als wat een heel jaar voltijds studeren voorheen moest kosten. En dat terwijl je in zo’n jaar niet eens vakken volgt en vooral eenzaam zit te ploeteren.

In het experiment van de UvA en HvA zit niet zoiets als een vaste startprijs inbegrepen. Maar het is natuurlijk niet ondenkbaar dat zoiets er in de toekomst zou komen. En dan is een kleine waarschuwing vanuit Vlaanderen wel op zijn plaats: houd de politieke mening over flexstudenten goed in de gaten. Want voor je het weet is dat niet meer zo hip en zit je zelf gebogen op een veel te duur betaalde scriptie.