Verkiezing Trump legt deken van teleurstelling over President’s Night
Het had een feestje moeten worden in de Melkweg. Een grote groep leden van Amsterdam Americanist Society (de studievereniging amerikanistiek) waren er om de verkiezingsuitslagen te volgen. Jazz, Amerika-experts, hotdogs en taco’s; alles was in de Melkweg uit de kast gehaald om er zo’n enerverend mogelijke verkiezingsavond van te maken.
De bezoekers waren vooral gekomen om met een biertje in de hand te kijken hoe Hillary Clinton de staten binnen zou slepen en om grappen te maken over dat rare land van plastic waar zo’n incapabele nare vent zo dicht bij het presidentiële ambt had kunnen komen. Sluiks kritiek uiten op Hillary, maar ook ouwehoeren over waffle houses en plekken in New York waar je echt een keer moet zijn geweest. ‘Oprah for President! Oprah for President!’, roept een groepje melige aanwezigen. Om zeven uur ’s ochtends was er een Amerikaans ontbijt in de Stadsschouwburg, maar van tevoren vroeg men zich af dat wel door zou gaan als Hillary om twee uur al had gewonnen.
Beneden in de grote zaal is het druk en zijn de verkiezingen nauwelijks te volgen. Iedereen praat luid en opgewekt met elkaar. Maarten van Rossem, Eelco Bosch van Rosenthal, Tom-Jan Meeus en Charles Groenhuijsen praten in verschillende zalen over de verkiezingen. Voor hen die voor de gezelligheid van het hele circus komen, zijn er ook activiteiten over Amerikaanse cultuur, eten, muziek en Francis Underwood. Er lopen een paar jongens met een ‘Make America Great Again’-pet rond: ‘Die pet kun je bestellen op www.trumppet.nl, wij komen hier gewoon om te trollen.’ Uitslagen komen bovendien toch pas na twaalven binnen. Na half één gaat de dansmuziek aan in de kleine zaal. Zij die het mediageweld niet in de grote, drukke zaal willen volgen, kunnen vluchten naar de rustige bioscoop op zolder, waar de NOS een live-radio-uitzending maakt.
Rond een uur of drie verandert de sfeer compleet. De gezichten worden bedrukter en de gesprekken ingetogener. Armen over elkaar en handen voor de mond. Trump staat op winnen in Florida, Ohio en North Carolina en Hillary lijkt in de moeilijkheden te gaan komen. Er worden weer borrels besteld, maar die fungeren inmiddels als stressbestrijder en niet meer als plezierkatalysator. Om half vier schat The New York Times de kans dat Trump wint op 57 procent. ‘Ik ga niet meer naar bed,’ klinkt het. ‘Holy shit, hij gaat gewoon winnen’.
Wisconsin. Dan Minnesota. Dan Michigan. Dan Iowa
Iedereen ververst voortdurend de berichtgeving op zijn telefoon. De Dow Jones Index-futures is inmiddels flink gekelderd. Blokje voor blokje wordt de kaart van Amerika rood ingekleurd. Om de zoveel tijd komen de staten en de kiespercentages op het grote scherm, Trump 49,6 procent, Hillary 48,1 procent. Opnieuw en opnieuw blijkt dat Clinton, en misschien iedereen wel, veel stemmen voor de Democratische partij als vanzelfsprekend heeft beschouwd. Wisconsin, Minnesota, Michigan, Iowa. Allemaal gaan ze naar Donald Trump.
Bij het ontbijt in de Stadsschouwburg, waar ontreddering en ontgoocheling heerst, is Michiel Vos van RTL4 duidelijk. ‘We moeten toegeven dat de peilingen er naast zaten.’ Met bagels en de beloofde slappe Amerikaanse koffie komen we bij van de heftige nacht. Trump heeft nu ook Pennsylvania binnen. Het is inmiddels half acht. Gastheer Martijn van Greve verwelkomt iedereen voor een nieuwe dag vol verkiezingsnieuws: ‘Ik stond vanmorgen op en checkte het meteen. Echt? Hij?’
