‘Tinder is als een spelletje, maar een advertentie is iets persoonlijks’
De oplettende Folia-lezer heeft gezien dat er twee weken geleden een contactadvertentie op onze website stond. De liefdesoproep was onderdeel van het afstudeerproject van Tessa van Beelen (21), vierdejaarsstudent media, informatie & communicatie. De oproep was niet voor haarzelf, maar voor een studiegenoot. Tessa maakte een film waarin ze de moderne datecultuur vergelijkt met de datecultuur van haar ouders, toen die haar leeftijd hadden.
Wat bracht je op het idee om dit te doen?
‘Toen ik begon na te denken over een geschikt afstudeeronderwerp, heb ik een lijstje gemaakt met onderwerpen die me boeien. De invloed van media en technologie op mijn generatie stond bovenaan. Bovendien heeft mijn vader door middel van een contactadvertentie in NRC Handelsblad zijn huidige partner gevonden, bijna twintig jaar geleden. Hij kreeg maar liefst zestig reacties op zijn advertentie.’
Uiteindelijk besloot je dus om een contactadvertentie te plaatsen. Voor wie is de advertentie?
‘De jongen die de advertentie heeft geschreven is een studiegenoot. Ik wilde iemand hebben die op Tinder zit om vergelijken of het ontvangen van een brief hetzelfde voelt als het krijgen van een match. De advertentie was dan ook geen grap, die jongen bestaat echt en hij heeft de advertentie zelf geschreven. Wel onder mijn toeziend oog.’
Waaruit bestond je onderzoek verder?
‘Allereerst heb ik veel gelezen over de geschiedenis van het huwelijk en van relaties. Verder heb ik verschillende mensen geïnterviewd: mijn ouders, mijn vriend, een koppel dat elkaar kent van Tinder, de jongen van de contactadvertentie en Jitse Schuurmans, die aan de UvA onderzoek doet naar de moderne datecultuur. Tot slot heb ik dus bij wijze van experiment een contactadvertentie geplaatst in Folia, om te achterhalen of dat nog effect heeft. Er is één reactie binnengekomen. Ik had natuurlijk op meer gehoopt, maar ben niet verrast want er zijn tegenwoordig zoveel andere mogelijkheden om met elkaar in contact te komen.’
Wat zijn je belangrijkste bevindingen?
‘Uit mijn eigen voorwerk en de gesprekken die ik heb gevoerd voor mijn film, bleek dat mijn generatie niet iets wezenlijks anders zoekt dan de generaties voor ons. Jongeren willen uiteindelijk nog steeds een monogame, langdurige relatie. De manier van communiceren is natuurlijk wel anders. Waar je vroeger een brief schreef, stuur je nu een appje. Alles gaat veel sneller.
Wat wel wezenlijk anders is geworden, is hoe mensen omgaan met daten en dan vooral met datingapps. Die contactadvertentie van mijn vader was voor hem iets persoonlijks. En als mijn moeder iemand leuk vond, ging ze daar ook heel serieus mee om. Maar mensen van mijn generatie zien een app als Tinder als een soort spelletje. Of liever gezegd: ze doen alsof ze het als een spelletje zien, maar ondertussen hopen ze wel degelijk dat ze de ware tegenkomen.’
