Oekraïense eerstejaars: ‘Ik voelde me schuldig dat ik er niet was om te vechten’
Zes maanden geleden startte de oorlog in Oekraïne. Hoe voelt het om nu als Oekraïense eerstejaars rond te lopen op de UvA, terwijl er in je thuisland oorlog is?
De Oekraïense Illia Blacchenov (18) verhuisde naar Bulgarije toen hij tien jaar oud was, maar de meeste van zijn familieleden bleven in Oekraïne. Voordat Rusland Oekraïne aanviel besloot hij al dat hij aan de UvA wilde studeren, omdat hij hier meer mogelijkheden zag dan in Oekraïne en Bulgarije.
Een paar dagen voor zijn toelatingsexamen brak de oorlog uit. Dat was moeilijk voor hem, want veel familieleden moesten gaan vechten. ‘En ik voelde me schuldig dat ik niet mee ging om te vechten. Ik ging juist de tegenovergestelde kant op, naar het Westen.’
De oorlog blijft niet alleen binnen de landsgrenzen van Oekraïne, ziet Illia. ‘De oorlog in Oekraïne heeft de haat aangewakkerd tussen Oekraïners en Russen. Maar ik heb zelf Russische vrienden die kritisch nadenken over de oorlog. Daarom ben ik benieuwd hoe dat aan de UvA zit, of er bepaalde vijandigheid is tussen Oekraïense en Russische studenten.’
De Oekraïense student Iryna Salei (18) gaat dit jaar een voorbereidend programma doen aan de UvA, en ze wil zich voor volgend academisch jaar aanmelden voor de studie Businees Administration aan de UvA. ‘Ik dacht dat de periode aan de UvA, en volwassen worden, de beste tijd van mijn leven zou zijn, maar alles veranderde toen Rusland Oekraïne aanviel.’
Iryna was in Oostenrijk toen de oorlog uitbrak. Daar deed ze een driejarige opleiding. Haar familie, onder wie haar moeder, haar zusje en haar oma waren toen echter wel in Oekraïne, slechts 200 kilometer verwijderd van de frontlinie. Inmiddels zijn zij gevlucht, naar de Poolse stad Krakau.
Haar idee over haar studententijd is veranderd, maar Iryna denkt wel dat studeren haar gaat helpen. ‘Ik kijk er naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten, en nieuwe kennis te vergaren. Misschien dat ik die ook kan gebruiken om mijn land op te bouwen, en de wereld in het algemeen te verbeteren. Ik denk dat Oekraïne in de nabije toekomst kan overwinnen, en dat het lukt om alles opnieuw op te bouwen. Helaas kunnen de levens die verloren zijn in deze oorlog niet worden teruggebracht.’
Initiatieven
Marta Rudzynska (18) gaat dit jaar media & cultuur studeren aan de UvA. Ze denkt dat de situatie in Oekraïne haar focus voor haar studie gaat bemoeilijken. Dat komt ook door de financiële consequenties die ze ervaart als gevolg van de oorlog. Zo kan haar vader haar geen geld meer overmaken, omdat zijn salaris met 50 procent is verminderd.
Naast haar studie zet Marta zich als vrijwilliger in voor Stichting Oekraïners in Nederland. Dat is een non-profit organisatie, waar ze helpt met het organiseren voor demonstraties voor Oekraïene, en met het verspreiden van informatie over de oorlog. ‘Het is belangrijk is om over de oorlog te blijven praten, anders vergeten mensen wat er aan de hand is.’
