De verkiezingen zijn in zicht, en dat betekent dat de campagnemachines van politieke partijen overuren draaien. Je hoeft de krant maar open te slaan of de tv aan te zetten en de leugens vliegen je om de oren. Om de inhoud gaat het meestal niet vindt gamedocent aan de HvA, Joris Dormans. Een beetje uit frustratie, maar vooral ook uit plezier ontwikkelde hij in 2010 een politiek kaartspel genaamd Campagne: een politiek spelletje.
Daarmee combineerde hij zijn eigen lol en kennis in het maken van spellen - Dormans promoveerde aan de UvA op het verbeteren van spelstructuren - met het politieke interesse van zijn vriendin Marije van Dodeweerd, die aan de UvA politicologie studeerde. De twee brachten het kaartspel in eigen beheer uit, en verkochten genoeg exemplaren om de productiekosten terug te verdienen.
Doel van het kaartspel is zoveel mogelijk zetels te halen. Dit doe je door een lijst op te stellen met kandidaten en een lijsttrekker. In de oorlog die campagne heet zijn steeds vijf politieke thema's in het nieuws, zoals Europa, de hypotheekrenteaftrek of immigratie. Iedere kandidaat op de lijst heeft naar gelang zijn karakter een andere score op een thema. Je verhoogt je score door het nieuws zo te beïnvloeden dat het de thema's bevat waarop jouw politici scoren. Dat kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld door kaarten te trekken die een thema toevoegen of verwijderen, of door met modder te gooien naar concurrerende politici. Zodra een politicus met modder is geraakt, moet zijn kaart worden omgedraaid en zie je de ware aard van de politicus. Het spreekt voor zich dat die kant - de ware aard van de politicus - minder fraai is dan de voorkant doet vermoeden.
In het spel zet je alle truuks in die een echte campagne ook kent: je kunt de tegenstander demoniseren, lijken uit de kast halen of met modder gooien, maar ook met een bonuskaart 100 Hyvesvrienden inzetten of je vriendjes op mediaredacties voor je laten werken.
Dormans heeft de politici in het spel bewust geen naam gegeven. Hoewel de goede verstaander er de gezichten uit de situatie van 2010 bij zal kunnen noemen, zijn de kandidaten anonieme karikaturen zoals de stroman, de discipel, de oproerkraaier, de hemelbestormer, de salonsocialist of de fatsoensrakker. Daardoor houdt het spel volgens Dormans een zekere actuele waarde: 'In twee jaar tijd zijn de poppetjes misschien veranderd, maar de grote thema's, de karakters en de listen uit de politiek blijven grotendeels hetzelfde. Dat circus herhaalt zich steeds.' Daarmee kent het spel een ondertoon van maatschappijkritiek, al moet dat volgens Dormans niet te zwaar worden opgevat. 'Het spel is vooral gebaseerd op satire en ironie, veel wijzer word je er niet van. Eerder cynischer.'
Campagne: een politiek spelletje is voor een zacht prijsje te koop via deze website, maar Foliaweb mag ook een aantal spellen weggeven. Wil jij je eigen vuile en listige campagne voeren? Mail dan naar web@folia.nl
Daarmee combineerde hij zijn eigen lol en kennis in het maken van spellen - Dormans promoveerde aan de UvA op het verbeteren van spelstructuren - met het politieke interesse van zijn vriendin Marije van Dodeweerd, die aan de UvA politicologie studeerde. De twee brachten het kaartspel in eigen beheer uit, en verkochten genoeg exemplaren om de productiekosten terug te verdienen.
Doel van het kaartspel is zoveel mogelijk zetels te halen. Dit doe je door een lijst op te stellen met kandidaten en een lijsttrekker. In de oorlog die campagne heet zijn steeds vijf politieke thema's in het nieuws, zoals Europa, de hypotheekrenteaftrek of immigratie. Iedere kandidaat op de lijst heeft naar gelang zijn karakter een andere score op een thema. Je verhoogt je score door het nieuws zo te beïnvloeden dat het de thema's bevat waarop jouw politici scoren. Dat kan op verschillende manieren, bijvoorbeeld door kaarten te trekken die een thema toevoegen of verwijderen, of door met modder te gooien naar concurrerende politici. Zodra een politicus met modder is geraakt, moet zijn kaart worden omgedraaid en zie je de ware aard van de politicus. Het spreekt voor zich dat die kant - de ware aard van de politicus - minder fraai is dan de voorkant doet vermoeden.
In het spel zet je alle truuks in die een echte campagne ook kent: je kunt de tegenstander demoniseren, lijken uit de kast halen of met modder gooien, maar ook met een bonuskaart 100 Hyvesvrienden inzetten of je vriendjes op mediaredacties voor je laten werken.
Dormans heeft de politici in het spel bewust geen naam gegeven. Hoewel de goede verstaander er de gezichten uit de situatie van 2010 bij zal kunnen noemen, zijn de kandidaten anonieme karikaturen zoals de stroman, de discipel, de oproerkraaier, de hemelbestormer, de salonsocialist of de fatsoensrakker. Daardoor houdt het spel volgens Dormans een zekere actuele waarde: 'In twee jaar tijd zijn de poppetjes misschien veranderd, maar de grote thema's, de karakters en de listen uit de politiek blijven grotendeels hetzelfde. Dat circus herhaalt zich steeds.' Daarmee kent het spel een ondertoon van maatschappijkritiek, al moet dat volgens Dormans niet te zwaar worden opgevat. 'Het spel is vooral gebaseerd op satire en ironie, veel wijzer word je er niet van. Eerder cynischer.'
Campagne: een politiek spelletje is voor een zacht prijsje te koop via deze website, maar Foliaweb mag ook een aantal spellen weggeven. Wil jij je eigen vuile en listige campagne voeren? Mail dan naar web@folia.nl
