‘Ik heb nergens spijt van, ik ben zelfs trots op mezelf’, liet oud-Tweede Kamerlid Tofik Dibi (GroenLinks) weten tijdens zijn gastcollege bij Future Planet Studies, op het Science Park van de UvA. Voor het vak 'toekomstperspectief voor de samenleving' mochten studenten hem het hemd van het lijf vragen over onderwerpen als milieu, media en politiek.
Fris, en nog altijd overlopend van idealisme stond Dibi de zaal te woord. Als zijn zelfvertrouwen al is geschaad door de reeks gebeurtenissen bij GroenLinks, laat hij zijn toehoorders daar niets van merken. Tijdens het twee uur durende college passeren alle mogelijke onderwerpen wel een keer de revue. Logischerwijs is vooral duurzaamheid populair bij de studenten van Future Planet Studies, maar ook over politiek wordt de ene na de andere vraag gesteld. ‘Jongeren zijn zeker nog wel geïnteresseerd in politiek,’ zo beantwoordt Dibi een vraag vanuit het publiek. ‘Wat ik alleen merk is dat ze niets hebben met de huidige manier waarop de politiek wordt bedreven. Het is allemaal zo verschrikkelijk ouderwets. Jongeren zouden mee moeten kunnen beslissen via Facebook en Twitter.'
Weinig perspectief
'Als ik het voor het zeggen had, zou ik het onderwijs verbeteren op twee punten. Ten eerste moeten er meer goede docenten worden opgeleid. Die zijn het allerbelangrijkste, en in Nederland gaat dit mis. Er melden zich steeds minder mensen aan voor de lerarenopleidingen, omdat het beroep weinig perspectief biedt. Neem als voorbeeld een aantal Scandinavische landen. Hun lerarenopleidingen zijn op universitair niveau, de selecties zijn streng en de salarissen van de docenten liggen relatief hoog. En het werkt, want het onderwijs is daar ontzettend goed.'
'Ten tweede ben ik voor uitstel van selectie. In ons land worden kinderen op hun twaalfde al in een hokje geplaatst. Kom daar nog maar eens uit. Zelf kom ik uit een gemengde brugklas. Ik zat met “gymnasium nerds” en met “mavo schorriemorrie”. Makkelijk was het zeker niet, maar ik heb er veel van geleerd. Daarom heb ik ook geen mediatrainingen nodig voor omgang met mensen als Rutger Castricum. Ik ken zijn type, omdat ik met ze in de klas heb gezeten. Ik kan er zelfs om lachen.'
Fouten en spijt
Dan stelt een student de vraag die iedereen wel wil stellen: ‘Heb je spijt van de gebeurtenissen bij GroenLinks?’ ‘Dit wordt me elke dag nog wel een keer gevraagd,’ verzucht Dibi. ‘Nee, absoluut niet. Ik ben zelfs trots op mezelf. Het voelde als mijn plicht om me kandidaat te stellen als lijsttrekker. Ik zal niet ontkennen dat het onderwerp gevoelig ligt. En natuurlijk heb ik ook echt wel fouten gemaakt. Sommige opmerkingen waren niet zo handig.'
‘Wat de toekomst gaat brengen? Alles gaat steeds schaarser worden en...’ De blonde studente die Tofik de vraag stelde, onderbreekt hem ook weer. Ze knikt ja-dat-verhaal-kennen-we-nu-wel. Ze doelt op zijn toekomst. Dibi lacht: ‘Ik ga weer studeren. Net als jullie, aan de UvA.’
Fris, en nog altijd overlopend van idealisme stond Dibi de zaal te woord. Als zijn zelfvertrouwen al is geschaad door de reeks gebeurtenissen bij GroenLinks, laat hij zijn toehoorders daar niets van merken. Tijdens het twee uur durende college passeren alle mogelijke onderwerpen wel een keer de revue. Logischerwijs is vooral duurzaamheid populair bij de studenten van Future Planet Studies, maar ook over politiek wordt de ene na de andere vraag gesteld. ‘Jongeren zijn zeker nog wel geïnteresseerd in politiek,’ zo beantwoordt Dibi een vraag vanuit het publiek. ‘Wat ik alleen merk is dat ze niets hebben met de huidige manier waarop de politiek wordt bedreven. Het is allemaal zo verschrikkelijk ouderwets. Jongeren zouden mee moeten kunnen beslissen via Facebook en Twitter.'
Weinig perspectief
'Als ik het voor het zeggen had, zou ik het onderwijs verbeteren op twee punten. Ten eerste moeten er meer goede docenten worden opgeleid. Die zijn het allerbelangrijkste, en in Nederland gaat dit mis. Er melden zich steeds minder mensen aan voor de lerarenopleidingen, omdat het beroep weinig perspectief biedt. Neem als voorbeeld een aantal Scandinavische landen. Hun lerarenopleidingen zijn op universitair niveau, de selecties zijn streng en de salarissen van de docenten liggen relatief hoog. En het werkt, want het onderwijs is daar ontzettend goed.'
'Ten tweede ben ik voor uitstel van selectie. In ons land worden kinderen op hun twaalfde al in een hokje geplaatst. Kom daar nog maar eens uit. Zelf kom ik uit een gemengde brugklas. Ik zat met “gymnasium nerds” en met “mavo schorriemorrie”. Makkelijk was het zeker niet, maar ik heb er veel van geleerd. Daarom heb ik ook geen mediatrainingen nodig voor omgang met mensen als Rutger Castricum. Ik ken zijn type, omdat ik met ze in de klas heb gezeten. Ik kan er zelfs om lachen.'
Fouten en spijt
Dan stelt een student de vraag die iedereen wel wil stellen: ‘Heb je spijt van de gebeurtenissen bij GroenLinks?’ ‘Dit wordt me elke dag nog wel een keer gevraagd,’ verzucht Dibi. ‘Nee, absoluut niet. Ik ben zelfs trots op mezelf. Het voelde als mijn plicht om me kandidaat te stellen als lijsttrekker. Ik zal niet ontkennen dat het onderwerp gevoelig ligt. En natuurlijk heb ik ook echt wel fouten gemaakt. Sommige opmerkingen waren niet zo handig.'
‘Wat de toekomst gaat brengen? Alles gaat steeds schaarser worden en...’ De blonde studente die Tofik de vraag stelde, onderbreekt hem ook weer. Ze knikt ja-dat-verhaal-kennen-we-nu-wel. Ze doelt op zijn toekomst. Dibi lacht: ‘Ik ga weer studeren. Net als jullie, aan de UvA.’
