Op 16 augustus is chauffeur Ton van Klinken op 65-jarige leeftijd overleden. Hij was al enige tijd ziek. Tijdens zijn werkzame leven reed hij vier verschillende CvB-leden van hot naar her, in binnen- en buitenland. ‘Rijden was zijn lust en zijn leven,’ zegt UvA-secretaris Mieke Zaanen namens het CvB in een in memoriam.
Antonie (of Tonnie, zoals hij door zijn naasten werd genoemd) van Klinken (1947-2013), was sinds eind jaren negentig de chauffeur van het CvB van de UvA en later ook van de HvA. ‘Vier voorzitters heeft hij dag en nacht ter zijde gestaan,’ zegt Zaanen. ‘Jankarel Gevers, Sijbolt Noorda, Karel van der Toorn en (interim-voorzitter) Paul Doop. Toen vond hij het tijd worden voor de nieuwe generatie. Zijn zoon Marc rijdt Louise Gunning, de huidige voorzitter.’
Volgens de universiteitssecretaris was Ton van Klinken ‘een begrip’ in het Maagdenhuis. ‘Altijd in control, weinig woorden en altijd met een oplossing: van het oppikken van verdwaalde studenten tot het repatriëren van collega’s uit Spanje. Je kon bij Ton terecht.’
‘Ton was na zijn tweede kwaadaardige aandoening, vorig jaar zomer, “schoon” verklaard,’ zegt Zaanen. ‘Hij pakte het rijden weer als vanouds en voortvarend op, iedereen was vol vertrouwen in de toekomst. Maar vlak voor het nu afgelopen reces verslechterde opeens zijn gezondheid. Toch was er de hoop dat hij het net als de twee vorige keren zou redden. Velen werden overvallen door het overlijden van Ton. UvA en HvA hebben in hem een bijzondere collega, maar vooral een bijzonder mens verloren.’
Ton van Klinken is vorige week onder grote belangstelling in Uithoorn begraven.
Antonie (of Tonnie, zoals hij door zijn naasten werd genoemd) van Klinken (1947-2013), was sinds eind jaren negentig de chauffeur van het CvB van de UvA en later ook van de HvA. ‘Vier voorzitters heeft hij dag en nacht ter zijde gestaan,’ zegt Zaanen. ‘Jankarel Gevers, Sijbolt Noorda, Karel van der Toorn en (interim-voorzitter) Paul Doop. Toen vond hij het tijd worden voor de nieuwe generatie. Zijn zoon Marc rijdt Louise Gunning, de huidige voorzitter.’
Volgens de universiteitssecretaris was Ton van Klinken ‘een begrip’ in het Maagdenhuis. ‘Altijd in control, weinig woorden en altijd met een oplossing: van het oppikken van verdwaalde studenten tot het repatriëren van collega’s uit Spanje. Je kon bij Ton terecht.’
‘Ton was na zijn tweede kwaadaardige aandoening, vorig jaar zomer, “schoon” verklaard,’ zegt Zaanen. ‘Hij pakte het rijden weer als vanouds en voortvarend op, iedereen was vol vertrouwen in de toekomst. Maar vlak voor het nu afgelopen reces verslechterde opeens zijn gezondheid. Toch was er de hoop dat hij het net als de twee vorige keren zou redden. Velen werden overvallen door het overlijden van Ton. UvA en HvA hebben in hem een bijzondere collega, maar vooral een bijzonder mens verloren.’
Ton van Klinken is vorige week onder grote belangstelling in Uithoorn begraven.
