Feministe van het eerste uur en ex-Dolle Mina Saskia Poldervaart is op 17 november op 66-jarige leeftijd overleden.
Poldervaart, werkzaam bij de afdeling vrouwenstudies van de opleiding politicologie, was in de jaren zeventig een prominent actievoerder die zich inzette voor de verbetering van de positie en de rechten van vrouwen. De actiegroep Dolle Mina zette zich in voor gelijke lonen en kansen voor mannen en vrouwen, betere kinderopvang, seksuele vrijheid en een nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen.
In 2009 werd bij Poldervaart hersenkanker geconstateerd. In een lang interview met de Volkskrant blikt ze vast terug op haar leven. Vanaf eind jaren zestig tot begin jaren tachtig stond ze vrijwel dagelijks op de barricaden. ‘Ik was fanatiek, maar niet dogmatisch,’ zei ze tegen verslaggever Jaap Stam. Ze vertelde hem onder meer hoe ze de vrouwenbeweging in was gerold.
Poldervaart, werkzaam bij de afdeling vrouwenstudies van de opleiding politicologie, was in de jaren zeventig een prominent actievoerder die zich inzette voor de verbetering van de positie en de rechten van vrouwen. De actiegroep Dolle Mina zette zich in voor gelijke lonen en kansen voor mannen en vrouwen, betere kinderopvang, seksuele vrijheid en een nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen.
In 2009 werd bij Poldervaart hersenkanker geconstateerd. In een lang interview met de Volkskrant blikt ze vast terug op haar leven. Vanaf eind jaren zestig tot begin jaren tachtig stond ze vrijwel dagelijks op de barricaden. ‘Ik was fanatiek, maar niet dogmatisch,’ zei ze tegen verslaggever Jaap Stam. Ze vertelde hem onder meer hoe ze de vrouwenbeweging in was gerold.
‘Ik was op een verjaardagsfeestje in de Jordaan, januari 1970, waar een pamflet van Dolle Mina rondging. Daarin stond: “Waar is oprechter trouw dan tussen man en vrouw” – je weet wel, van Vondel – en daar voegde Dolle Mina aan toe: “‘Maar wie haalt het haardotje uit de gootsteen? Vrouwen zijn de witte negers van de wereld.” Een paar mannen werden verschrikkelijk boos. Hoe halen ze het in hun hoofd, die wijven? Progressieve, aardige mannen hadden het ineens over wijven. Ik begreep niets van die woede, het leek wel haat. Ik was meteen nieuwsgierig en dacht: morgen ga ik langs bij Dolle Mina. Als het zoveel agressie opwekt, is er kennelijk iets aan de hand met die mannen.’
