UvA-docent politieke communicatie Philip van Praag heeft vanmiddag afscheid genomen van zijn wetenschappelijke werkzaamheden als voltijds universitair hoofddocent politicologie. In het Tolhuis in Amsterdam-Noord bewierookten vrienden, collega’s en ex-politici zijn maatschappelijke betrokkenheid en roemden hem als een collega waar je op kunt bouwen.
In zijn studententijd was Van Praag een van de Maagdenhuisbezetters van het eerste uur. ‘Als lid van de ordedienst werd hij gearresteerd en veroordeeld tot een boete van 500 gulden. Net te weinig om een strafblad te krijgen,’ herinnerde collega Kees Brants hem. ‘En dat is maar goed, want de wetenschap en heel Nederland hadden een bevlogen publiekspoliticoloog gemist.’ Na zijn studie werd Van Praag promovendus en uiteindelijk universitair hoofddocent politicologie, een functie die hij 41 jaar bekleedde.
Van Praag publiceerde de laatste decennia voornamelijk over politieke campagnes. Verwonderlijk is het dan ook niet dat zijn laatste boek als actief docent over de campagne voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen ging. Samen met collega Brants en een aantal collega-wetenschappers van de verschillende journalistiekopleidingen onderzocht hij welke afspraken kranten, televisieprogramma’s en radioshows maakten met politici over hun optredens. Daarnaast werd de invloed van de media op het verloop van de campagne tegen het licht gehouden.
De rol van de media
Deze middag waren voormalig minister van Defensie Hans Hillen, politiek strateeg Kay van der Linde, Pauw & Witteman-redacteur Peter Kee en journalist Jan Tromp uitgenodigd om het symposium met een debat af te sluiten. Die laatste had voor de gelegenheid speciaal glimmende zilveren schoenen aangetrokken om het feest te vervolledigen.
In dat slotdebat ging het er bij tijd en wijle hard aan toe. Hillen, die als minister weigerde bij Pauw & Witteman aan tafel te komen, verweet ‘de media’ dat zij de burgers zo belangrijk maakten dat ‘iedereen die geluid maakt maar serieus genomen moet worden. Ik heb geen zin om mijn genuanceerde beleid op Defensie te verdedigen tegenover een rapper met een hitje en een vertaler van een Oezbeeks boek die dezelfde avond ook toevallig aan tafel zitten.’
Aandacht was er eveneens voor het RTL-verkiezingsdebat waarin Samsom het momentum voor zich won. Tromp: ‘In de kranten beheersten de aanvallen van Wilders de dag erna de koppen, terwijl op het tweede scherm te zien was dat Samsom veel kiezers overtuigde.’ Van der Linde vulde aan: ‘Samsom won daar het momentum en de media zagen dat laat. Toen zij dat eenmaal zagen hebben ze dat enkel nog bevestigd.’ Hillen sloot af: ‘Samsom kreeg door dat debat ineens gelijk in alles. Hij had gelijk omdat hij had gewonnen, zijn onwaarheden waren ineens waar omdat hij had gewonnen en omdat hij gelijk had, had hij ook de rest van de campagne gelijk.'
Uit alles sprak deze middag waardering voor Van Praag, uit de hoogaangeschreven aanwezigen, uit de overvloedige lofwoorden die hij als afsluiting in ontvangst mocht nemen en zelfs uit de schoenen van Jan Tromp.
In zijn studententijd was Van Praag een van de Maagdenhuisbezetters van het eerste uur. ‘Als lid van de ordedienst werd hij gearresteerd en veroordeeld tot een boete van 500 gulden. Net te weinig om een strafblad te krijgen,’ herinnerde collega Kees Brants hem. ‘En dat is maar goed, want de wetenschap en heel Nederland hadden een bevlogen publiekspoliticoloog gemist.’ Na zijn studie werd Van Praag promovendus en uiteindelijk universitair hoofddocent politicologie, een functie die hij 41 jaar bekleedde.
Van Praag publiceerde de laatste decennia voornamelijk over politieke campagnes. Verwonderlijk is het dan ook niet dat zijn laatste boek als actief docent over de campagne voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen ging. Samen met collega Brants en een aantal collega-wetenschappers van de verschillende journalistiekopleidingen onderzocht hij welke afspraken kranten, televisieprogramma’s en radioshows maakten met politici over hun optredens. Daarnaast werd de invloed van de media op het verloop van de campagne tegen het licht gehouden.
De rol van de media
Deze middag waren voormalig minister van Defensie Hans Hillen, politiek strateeg Kay van der Linde, Pauw & Witteman-redacteur Peter Kee en journalist Jan Tromp uitgenodigd om het symposium met een debat af te sluiten. Die laatste had voor de gelegenheid speciaal glimmende zilveren schoenen aangetrokken om het feest te vervolledigen.
In dat slotdebat ging het er bij tijd en wijle hard aan toe. Hillen, die als minister weigerde bij Pauw & Witteman aan tafel te komen, verweet ‘de media’ dat zij de burgers zo belangrijk maakten dat ‘iedereen die geluid maakt maar serieus genomen moet worden. Ik heb geen zin om mijn genuanceerde beleid op Defensie te verdedigen tegenover een rapper met een hitje en een vertaler van een Oezbeeks boek die dezelfde avond ook toevallig aan tafel zitten.’
Aandacht was er eveneens voor het RTL-verkiezingsdebat waarin Samsom het momentum voor zich won. Tromp: ‘In de kranten beheersten de aanvallen van Wilders de dag erna de koppen, terwijl op het tweede scherm te zien was dat Samsom veel kiezers overtuigde.’ Van der Linde vulde aan: ‘Samsom won daar het momentum en de media zagen dat laat. Toen zij dat eenmaal zagen hebben ze dat enkel nog bevestigd.’ Hillen sloot af: ‘Samsom kreeg door dat debat ineens gelijk in alles. Hij had gelijk omdat hij had gewonnen, zijn onwaarheden waren ineens waar omdat hij had gewonnen en omdat hij gelijk had, had hij ook de rest van de campagne gelijk.'
Uit alles sprak deze middag waardering voor Van Praag, uit de hoogaangeschreven aanwezigen, uit de overvloedige lofwoorden die hij als afsluiting in ontvangst mocht nemen en zelfs uit de schoenen van Jan Tromp.
