Hij was de snelste. Niet alleen op papier, maar ook in de praktijk. Voortgedreven door zonnestralen haalde hij een snelheid van 24 kilometer per uur. De concurrentie had kansloos moeten zijn. Maar het liep anders. De boot die door HvA studenten was gebouwd, eindigde gisteren, na acht dagen varen, als derde bij de Dong Solar Energy Challenge, op ruime afstand van een boot die door Poolse studenten was ontwikkeld. Wat resteerde voor de Amsterdammers was de fairplay prijs.
‘We waren titelverdediger. Ons doel was winst. Dan is de derde plaats een tegenvaller,’ geeft Ernst Willem Mesdag na afloop toe. Als teamcaptain was hij tien maanden lang bezig geweest om het ontwerp en de bouw van de HvA-boot te coördineren. 'We kampten tijdens de race met veel mankementen. De eerste twee dagen kwamen we buiten de tijd binnen, onder meer door een aanvaring met een boomstam.’ Het HvA-team kreeg van de organisatie twee keer een tijdstraf omdat ze buiten de tijdslimiet binnenkwamen en werd zodoende op een achterstand gezet die het nooit meer goed wist te maken.
De race ging over een deel van het parcours van de Elfstedentocht
Toch probeerden de Amsterdammers elke ochtend weer het beste ervan te maken. Terwijl twee lichtgewicht HvA-studenten de boot zo snel mogelijk door de sloten en kanalen van het Friese landschap navigeerden, reed Ernst in zijn huurauto zo dicht mogelijk langs het water, de boot volgend. ‘Weilanden, modderpaadjes, zandweggetjes, ik ben overal doorheen gereden. Rallycoureur Colin McRae kan er nog een puntje aan zuigen. Maar ik heb netjes toestemming aan de boeren gevraagd hoor,’ vertelt de student Engineering, Design & Innovation lachend.
De botsingen en andere technische ongemakken bezorgen Ernst en zijn teamgenoten een chronisch slaapgebrek. ‘Dan sta je dus tot vier uur ‘s nachts de boot te repareren, terwijl je om zeven uur alweer op moet om aan de volgende etappe te beginnen. Het was al met al ongelooflijk gaaf, maar ook ongelooflijk zwaar.’
Strijd versus fairplay
Tijdens de bootrace stonden fairplay en de wil om te winnen haaks op elkaar. Sluwe tactieken en uitingen van naastenliefde wisselden elkaar af. Frequent kozen boten er voor om mee te varen in de slipstream van een concurrent, de accu besparend, om dan vlak voor de finish opeens de accu leeg trekken en er voorbij te gaan. Vilein maar effectief. ‘Tijdens de race op het water vaar je elkaar aan als dat nodig is, maar daarbuiten help je elkaar maximaal,’ verwoordt Ernst zijn filosofie.
Dat helpen deed het HvA team ook echt. In Leeuwarden werden de Amsterdammers op het podium geroepen om de fairplay award in ontvangst te nemen. Voor velen een troostprijs die vooral benadrukt dat je niet hebt gewonnen. Maar niet voor Ernst. ‘Deze prijs is ons heel wat waard. We hebben anderen meer geholpen dan alle andere teams bij elkaar opgeteld. Aan bijna ieder team hebben we spullen uitgeleend om reparaties uit te voeren. Voor een Amerikaans team hebben we zelfs een compleet nieuw aandrijfsysteem gemaakt. We verliezen, maar we verliezen met opgeheven hoofd.’
De volgende Solar Energy Challenge vindt plaats over twee jaar, in de grachten van Amsterdam. De nieuwe teamcaptain zal dan geconfronteerd worden met de oude keuze: fairplay of toch alles doen voor de winst?
‘We waren titelverdediger. Ons doel was winst. Dan is de derde plaats een tegenvaller,’ geeft Ernst Willem Mesdag na afloop toe. Als teamcaptain was hij tien maanden lang bezig geweest om het ontwerp en de bouw van de HvA-boot te coördineren. 'We kampten tijdens de race met veel mankementen. De eerste twee dagen kwamen we buiten de tijd binnen, onder meer door een aanvaring met een boomstam.’ Het HvA-team kreeg van de organisatie twee keer een tijdstraf omdat ze buiten de tijdslimiet binnenkwamen en werd zodoende op een achterstand gezet die het nooit meer goed wist te maken.
De race ging over een deel van het parcours van de Elfstedentocht
Toch probeerden de Amsterdammers elke ochtend weer het beste ervan te maken. Terwijl twee lichtgewicht HvA-studenten de boot zo snel mogelijk door de sloten en kanalen van het Friese landschap navigeerden, reed Ernst in zijn huurauto zo dicht mogelijk langs het water, de boot volgend. ‘Weilanden, modderpaadjes, zandweggetjes, ik ben overal doorheen gereden. Rallycoureur Colin McRae kan er nog een puntje aan zuigen. Maar ik heb netjes toestemming aan de boeren gevraagd hoor,’ vertelt de student Engineering, Design & Innovation lachend.
De botsingen en andere technische ongemakken bezorgen Ernst en zijn teamgenoten een chronisch slaapgebrek. ‘Dan sta je dus tot vier uur ‘s nachts de boot te repareren, terwijl je om zeven uur alweer op moet om aan de volgende etappe te beginnen. Het was al met al ongelooflijk gaaf, maar ook ongelooflijk zwaar.’
Strijd versus fairplay
Tijdens de bootrace stonden fairplay en de wil om te winnen haaks op elkaar. Sluwe tactieken en uitingen van naastenliefde wisselden elkaar af. Frequent kozen boten er voor om mee te varen in de slipstream van een concurrent, de accu besparend, om dan vlak voor de finish opeens de accu leeg trekken en er voorbij te gaan. Vilein maar effectief. ‘Tijdens de race op het water vaar je elkaar aan als dat nodig is, maar daarbuiten help je elkaar maximaal,’ verwoordt Ernst zijn filosofie.
Dat helpen deed het HvA team ook echt. In Leeuwarden werden de Amsterdammers op het podium geroepen om de fairplay award in ontvangst te nemen. Voor velen een troostprijs die vooral benadrukt dat je niet hebt gewonnen. Maar niet voor Ernst. ‘Deze prijs is ons heel wat waard. We hebben anderen meer geholpen dan alle andere teams bij elkaar opgeteld. Aan bijna ieder team hebben we spullen uitgeleend om reparaties uit te voeren. Voor een Amerikaans team hebben we zelfs een compleet nieuw aandrijfsysteem gemaakt. We verliezen, maar we verliezen met opgeheven hoofd.’
De volgende Solar Energy Challenge vindt plaats over twee jaar, in de grachten van Amsterdam. De nieuwe teamcaptain zal dan geconfronteerd worden met de oude keuze: fairplay of toch alles doen voor de winst?
