Vijf van de zeven domeinen zijn op 9 oktober vertegenwoordigd in de finale van de Research Award. De twee grootste domeinen van de HvA, Digitale Media en Creatieve Industrie (DMCI) en Economie & Management (DEM), ontbreken dan opvallend genoeg. Maatschappij & Recht, Onderwijs & Opvoeding en Techniek zijn met twee inzendingen vertegenwoordigd.
Gisteren vond in Floor, het debatcentrum van de HvA, de halve finale van de Research Award plaats. Die Research Award is de opvolger van de Research Battle die een ‘te competitieve naam’ had voor de Hogeschool van Amsterdam, zo bleek dit voorjaar. Alhoewel juryvoorzitter Richard Slotman (voorzitter Landelijk Regieorgaan Praktijkgericht Onderzoek) niet vaak genoeg kon melden dat er winnaars en verliezers waren, sprongen de vonken van de competitiviteit er gisterenmiddag niet bepaald van af.
Van CO2-opnemend cement en turncoaches
De studenten trapten gisterenmiddag af. Uit zes presentaties, die onder meer gingen over schuldhulpverlening, CO2-opnemend cement en het uitdagen van onderpresterende scholieren, moest de zeskoppige jury vier finalisten kiezen. Dat werden uiteindelijk Rosine van Dam (DMR; effectiviteit van schuldhulpverlening), Wietse Jelles (DOO; uitdagen van onderpresterende scholieren), Karin Veltman & Mandy Bleeker (DBSV; invloed van positiviteit van turncoaches) en Denise Wieferink & Ruben Kwakman (DG; mobiliseren van Intensive Care-patiënten).
Alhoewel de presentaties van vier minuten stuk voor stuk boeiend zijn, stokt het tempo deze middag meermaals bij de jury. Voorzitter Slotman is ongetwijfeld een goede juryvoorzitter, maar had zich beter niet al te veel de rol van presentator kunnen aanmeten. Met monotone stem sluit hij bepaald niet aan bij het enthousiasme dat de studenten uitstralen. Daarin verschilt hij overigens niet veel van zijn collega-juryleden.
Na de studenten zijn de docenten aan de beurt. Daar is een wat competitievere sfeer te proeven. Dat is ook niet verwonderlijk; waar er slechts twee studenten afvielen, vechten er maar liefst elf docenten voor vier finaleplekken. Onderwerpen als oplaadpunten voor elektrische auto’s, blessures onder eerstejaars ALO-studenten, laaggeletterdheid in Amsterdam Nieuw-West en een onderwijsapplicatie wisselen elkaar steeds in vier minuten af.
Zenuwtics
Wanneer de jury na ampel beraad over de finalisten Floor weer inwandelt is de spanning om te snijden en vallen meerdere nerveuze kandidaten ten prooi aan zenuwtics. Waar zij echter allen in vier minuten hun verhaal moesten doen, nemen juryvoorzitter Slotman en zijn vijf overige juryleden uitgebreid de tijd om de elf presentaties rustig nog eens langs te lopen. Uiteindelijk bereikt de middag zijn climax wanneer Samir Achbab (DMR; laaggeletterdheid in Nieuw-West), Jurjen Helmus (DT; oplaadpunten voor elektrische auto’s), Sanne Huijbregts (DOO; effectiviteit van training voor peuterspeelzaalleiders) en Anna Mapes (DT; DNA-analyse op de plaats delict) van blijdschap een oerkreet kunnen slaken.
Zij zijn er zeker van dat zij over vijf weken in Floor opnieuw hun verhaal mogen doen. Daar kruisen de vier studenten de degens om 1500 euro die vrij te besteden is en de vier docenten om 3500 euro voor een onderzoek naar keuze.
Gisteren vond in Floor, het debatcentrum van de HvA, de halve finale van de Research Award plaats. Die Research Award is de opvolger van de Research Battle die een ‘te competitieve naam’ had voor de Hogeschool van Amsterdam, zo bleek dit voorjaar. Alhoewel juryvoorzitter Richard Slotman (voorzitter Landelijk Regieorgaan Praktijkgericht Onderzoek) niet vaak genoeg kon melden dat er winnaars en verliezers waren, sprongen de vonken van de competitiviteit er gisterenmiddag niet bepaald van af.
Van CO2-opnemend cement en turncoaches
De studenten trapten gisterenmiddag af. Uit zes presentaties, die onder meer gingen over schuldhulpverlening, CO2-opnemend cement en het uitdagen van onderpresterende scholieren, moest de zeskoppige jury vier finalisten kiezen. Dat werden uiteindelijk Rosine van Dam (DMR; effectiviteit van schuldhulpverlening), Wietse Jelles (DOO; uitdagen van onderpresterende scholieren), Karin Veltman & Mandy Bleeker (DBSV; invloed van positiviteit van turncoaches) en Denise Wieferink & Ruben Kwakman (DG; mobiliseren van Intensive Care-patiënten).
Alhoewel de presentaties van vier minuten stuk voor stuk boeiend zijn, stokt het tempo deze middag meermaals bij de jury. Voorzitter Slotman is ongetwijfeld een goede juryvoorzitter, maar had zich beter niet al te veel de rol van presentator kunnen aanmeten. Met monotone stem sluit hij bepaald niet aan bij het enthousiasme dat de studenten uitstralen. Daarin verschilt hij overigens niet veel van zijn collega-juryleden.
Na de studenten zijn de docenten aan de beurt. Daar is een wat competitievere sfeer te proeven. Dat is ook niet verwonderlijk; waar er slechts twee studenten afvielen, vechten er maar liefst elf docenten voor vier finaleplekken. Onderwerpen als oplaadpunten voor elektrische auto’s, blessures onder eerstejaars ALO-studenten, laaggeletterdheid in Amsterdam Nieuw-West en een onderwijsapplicatie wisselen elkaar steeds in vier minuten af.
Zenuwtics
Wanneer de jury na ampel beraad over de finalisten Floor weer inwandelt is de spanning om te snijden en vallen meerdere nerveuze kandidaten ten prooi aan zenuwtics. Waar zij echter allen in vier minuten hun verhaal moesten doen, nemen juryvoorzitter Slotman en zijn vijf overige juryleden uitgebreid de tijd om de elf presentaties rustig nog eens langs te lopen. Uiteindelijk bereikt de middag zijn climax wanneer Samir Achbab (DMR; laaggeletterdheid in Nieuw-West), Jurjen Helmus (DT; oplaadpunten voor elektrische auto’s), Sanne Huijbregts (DOO; effectiviteit van training voor peuterspeelzaalleiders) en Anna Mapes (DT; DNA-analyse op de plaats delict) van blijdschap een oerkreet kunnen slaken.
Zij zijn er zeker van dat zij over vijf weken in Floor opnieuw hun verhaal mogen doen. Daar kruisen de vier studenten de degens om 1500 euro die vrij te besteden is en de vier docenten om 3500 euro voor een onderzoek naar keuze.
