UvA-student Vincent de Haan en HvA-medewerker Jessica Krijnen hebben gisteren de derde editie van het UvA-HvA-dictee gewonnen. Het dictee, geschreven en voorgedragen door cabaretier Thijs van Domburg, had dit jaar als thema ‘humor’. Maar bij het aanhoren van de acht dicteezinnen verging het de meeste deelnemers van het lachen.
Het was ‘een moeilijk dictee’, zei ook de Zeeuwse ‘dicteecrasher’ Rein Leentfaar, die door de dictee-organisatie was gevraagd mee te helpen de wedstrijd in goede dicteebanen te leiden. Bij de eerste editie van het dictee in 2012 was Leentfaar als (niet-gereglementeerde) buitenstaander de grote winnaar van de dicteewedstrijd (hij werd gediskwalificeerd, maar kreeg wel een prijs) en ook dit jaar dreigde hij met de buit aan de haal te gaan: hij had zich weer aangemeld. Maar daar stak de organisatie een stokje voor. Vervolgens werd hij gevraagd het dictee na afloop te corrigeren en van te voren te scannen op eventuele fouten. ‘Er ontstond vanmiddag nog een kleine ruzie, want ik haalde er vlak voordat het dictee zou worden voorgelezen nog een stuk of vijf fouten uit. Bijvoorbeeld “apropos”. Dat moet toch echt “à propos” zijn.’
Kwinkslag
De maker van het dictee zelf, Thijs van Domburg, noemde zijn serie zinnen ‘een speels dictee, dat niet per se over humor gaat, maar over de vraag of ik wel geschikt ben om het dictee te maken. Laten we zeggen: er zit een kwinkslag in,’ zei hij lachend voor aanvang van het voorlezen. Enige zinnen die uit de mond van de dicteemaker rolden, zoals door de verslaggever niet per se foutloos werden opgeschreven met een UvA-HvA-dicteepen:
‘Het is voor een dictee-auteur in de dop bepaald geen sinecure om de verleiding te weerstaan zijn of haar relaas te larderen met kokette, chique en onnodig gesofisticeerde woorden, om zo de arme dicteedeelnemer van zijn à propos te brengen, als een schnabbelende postavantgardistische jazzmuzikant die zijn trukendoos opentrekt in een maffia-achtig hotel-restaurant.’
Nog een zin:
‘Zonder dit colloquium onverwijld te gronde te willen richten: een cabaretier of stand-upcomedian vragen een dictee te fabuleren is de goden verzoeken.’
Of:
‘Een archaïsch woord als “spelemeien”, wie gebruikt dat nog?’
De opkomst viel tegen – er hadden zich een kleine negentig mensen aangemeld, maar er zaten naar schatting rond de zestig mensen in de Doelenzaal van de UB. Dat waren naast studenten en medewerkers van UvA en HvA ook Amsterdamse vips. Onder hen schrijver-columnist Mano Bouzamour, filosoof Joke Hermsen, uitgever Vic van de Reijt, NRC-redacteur Ellen de Bruin (die ook een lezing hield over haar nieuwe boek Vergaderen? Niet doen. Haar advies: ‘Vergader maar eens een tijdje niet, dan is het daarna weer heel leuk’), waarnemend hoofdredacteur van Folia Clara van de Wiel, muzikant Lucky Fonz III en literair debutante Niña Weijers, onlangs gelauwerd met de Anton Wachterprijs.
Vips
Bij de vips maakten Ellen de Bruin en Nijgh & van Ditmar-redacteur Caroline Mulder de blits met de minste fouten, beiden achttien. Bij de studenten waren de winnaars Vincent de Haan (UvA, 20 ft), Priscilla Silanoe (UvA, 21 ft) en Tom Greep (HvA, 21 ft). Bij de medewerkers stonden op het ereschavot Jessica Krijnen (HvA, 18 ft), Alice Doek (UvA, 19 ft) en Ellen Stoop (UvA, 19 ft). Zij wonnen allen boekenpakketten. Na afloop van het dictee werd er ook nog een taalspel gespeeld, waarbij de studenten- en medewerkerswinnaars van het dictee het opnamen tegen de zaal. De jury bestond uit rector magnificus Dymph van den Boom, hoogleraar Nederlands als tweede taal Folkert Kuiken en de winnaar van vorig jaar Herman Vinckers.
Hieronder de letterlijke en juist gespelde tekst van het UvA-HvA-dictee 2014:
Het is voor een dicteeauteur in de dop bepaald geen sinecure om de verleiding te weerstaan zijn of haar relaas te larderen met kokette, chique en onnodig gesofisticeerde woorden, om zo de arme dicteedeelnemer van zijn à propos te brengen, als een schnabbelende postavant-gardistische jazzmuzikant die zijn trukendoos opentrekt in een maffia-achtig hotel-restaurant.
Wees gerust: bij mij geen labyrint van zoölogische excentriciteiten als de vicuña, de jan-van-gent, de sint-jakobsvlinder, de bulterriër, de thomsongazelle, de orang-oetan, de cheeta, de axolotl en het przewalskipaard.
Een archaïsch woord als 'spelemeien', wie gebruikt dat nog?
Buitenissige linguïstische noviteiten als 'onesie', 'project X-feest' of 'Facebookvoyeur' zijn mijns inziens het spellen geenszins waard.
En of 'ik heb gechild' of 'we hebben ge-e-maild' met een t of een d is, is niet mijn pakkie-an.
Zonder dit colloquium onverwijld te gronde te willen richten: een cabaretier of stand-upcomedian vragen een dictee te fabuleren is de goden verzoeken.
Excepties daargelaten zijn wij louter potsen makende jandoedels, excentrieke imbecielen,
semi-intellectuele mama's-kindjes die hun donquichotterie dan wel variété voor het gretig applaudisserende publiek ten tonele brengen.
Voor een gesjeesde neerlandicus en BN'er uit de C-categorie als ik rest tijdens een dictee ten slotte (tenslotte) maar één rol: die van spectator.
Monique Kooijmans maakte foto's tijdens het dictee. Deze verzamelde ze op haar Flickr-pagina.
Het was ‘een moeilijk dictee’, zei ook de Zeeuwse ‘dicteecrasher’ Rein Leentfaar, die door de dictee-organisatie was gevraagd mee te helpen de wedstrijd in goede dicteebanen te leiden. Bij de eerste editie van het dictee in 2012 was Leentfaar als (niet-gereglementeerde) buitenstaander de grote winnaar van de dicteewedstrijd (hij werd gediskwalificeerd, maar kreeg wel een prijs) en ook dit jaar dreigde hij met de buit aan de haal te gaan: hij had zich weer aangemeld. Maar daar stak de organisatie een stokje voor. Vervolgens werd hij gevraagd het dictee na afloop te corrigeren en van te voren te scannen op eventuele fouten. ‘Er ontstond vanmiddag nog een kleine ruzie, want ik haalde er vlak voordat het dictee zou worden voorgelezen nog een stuk of vijf fouten uit. Bijvoorbeeld “apropos”. Dat moet toch echt “à propos” zijn.’
Kwinkslag
De maker van het dictee zelf, Thijs van Domburg, noemde zijn serie zinnen ‘een speels dictee, dat niet per se over humor gaat, maar over de vraag of ik wel geschikt ben om het dictee te maken. Laten we zeggen: er zit een kwinkslag in,’ zei hij lachend voor aanvang van het voorlezen. Enige zinnen die uit de mond van de dicteemaker rolden, zoals door de verslaggever niet per se foutloos werden opgeschreven met een UvA-HvA-dicteepen:
‘Het is voor een dictee-auteur in de dop bepaald geen sinecure om de verleiding te weerstaan zijn of haar relaas te larderen met kokette, chique en onnodig gesofisticeerde woorden, om zo de arme dicteedeelnemer van zijn à propos te brengen, als een schnabbelende postavantgardistische jazzmuzikant die zijn trukendoos opentrekt in een maffia-achtig hotel-restaurant.’
Nog een zin:
‘Zonder dit colloquium onverwijld te gronde te willen richten: een cabaretier of stand-upcomedian vragen een dictee te fabuleren is de goden verzoeken.’
Of:
‘Een archaïsch woord als “spelemeien”, wie gebruikt dat nog?’
De opkomst viel tegen – er hadden zich een kleine negentig mensen aangemeld, maar er zaten naar schatting rond de zestig mensen in de Doelenzaal van de UB. Dat waren naast studenten en medewerkers van UvA en HvA ook Amsterdamse vips. Onder hen schrijver-columnist Mano Bouzamour, filosoof Joke Hermsen, uitgever Vic van de Reijt, NRC-redacteur Ellen de Bruin (die ook een lezing hield over haar nieuwe boek Vergaderen? Niet doen. Haar advies: ‘Vergader maar eens een tijdje niet, dan is het daarna weer heel leuk’), waarnemend hoofdredacteur van Folia Clara van de Wiel, muzikant Lucky Fonz III en literair debutante Niña Weijers, onlangs gelauwerd met de Anton Wachterprijs.
Vips
Bij de vips maakten Ellen de Bruin en Nijgh & van Ditmar-redacteur Caroline Mulder de blits met de minste fouten, beiden achttien. Bij de studenten waren de winnaars Vincent de Haan (UvA, 20 ft), Priscilla Silanoe (UvA, 21 ft) en Tom Greep (HvA, 21 ft). Bij de medewerkers stonden op het ereschavot Jessica Krijnen (HvA, 18 ft), Alice Doek (UvA, 19 ft) en Ellen Stoop (UvA, 19 ft). Zij wonnen allen boekenpakketten. Na afloop van het dictee werd er ook nog een taalspel gespeeld, waarbij de studenten- en medewerkerswinnaars van het dictee het opnamen tegen de zaal. De jury bestond uit rector magnificus Dymph van den Boom, hoogleraar Nederlands als tweede taal Folkert Kuiken en de winnaar van vorig jaar Herman Vinckers.
Hieronder de letterlijke en juist gespelde tekst van het UvA-HvA-dictee 2014:
Het is voor een dicteeauteur in de dop bepaald geen sinecure om de verleiding te weerstaan zijn of haar relaas te larderen met kokette, chique en onnodig gesofisticeerde woorden, om zo de arme dicteedeelnemer van zijn à propos te brengen, als een schnabbelende postavant-gardistische jazzmuzikant die zijn trukendoos opentrekt in een maffia-achtig hotel-restaurant.
Wees gerust: bij mij geen labyrint van zoölogische excentriciteiten als de vicuña, de jan-van-gent, de sint-jakobsvlinder, de bulterriër, de thomsongazelle, de orang-oetan, de cheeta, de axolotl en het przewalskipaard.
Een archaïsch woord als 'spelemeien', wie gebruikt dat nog?
Buitenissige linguïstische noviteiten als 'onesie', 'project X-feest' of 'Facebookvoyeur' zijn mijns inziens het spellen geenszins waard.
En of 'ik heb gechild' of 'we hebben ge-e-maild' met een t of een d is, is niet mijn pakkie-an.
Zonder dit colloquium onverwijld te gronde te willen richten: een cabaretier of stand-upcomedian vragen een dictee te fabuleren is de goden verzoeken.
Excepties daargelaten zijn wij louter potsen makende jandoedels, excentrieke imbecielen,
semi-intellectuele mama's-kindjes die hun donquichotterie dan wel variété voor het gretig applaudisserende publiek ten tonele brengen.
Voor een gesjeesde neerlandicus en BN'er uit de C-categorie als ik rest tijdens een dictee ten slotte (tenslotte) maar één rol: die van spectator.
Monique Kooijmans maakte foto's tijdens het dictee. Deze verzamelde ze op haar Flickr-pagina.
