'Er valt dit jaar echt iets te kiezen bij de studentenraadverkiezingen,' vond Tariq Sewbaransingh, voorzitter van de Centrale Studentenraad (CSR). Na maandenlange acties aan de UvA en de oprichting van legio nieuwe studentenpartijen was het een logische stap om een lijsttrekkersdebat te houden. Zo geschiedde. De vraag die niemand durfde te stellen was echter: voor wie doen we dit eigenlijk allemaal? Het afgehuurde zaaltje in Kriterion was nog niet half gevuld en de aanwezigen waren vooral de mensen van de studentenpartijen zelf.
Het debat leek dus vooral een oefening voor de kandidaat-raadsleden. Per faculteit werden de partijen voor de facultaire studentenraden naar voren geroepen om de discussiëren over twee stellingen. Elke faculteit heeft zijn eigen sores en de stellingen sloten daar prima bij aan. Een klassiek probleem stak echter de kop op: er bleek weinig onenigheid over de stellingen. 'Ik moet mij aansluiten bij de vorige spreker,' was een vaak gehoorde zin. Daardoor leek het moeilijk voor de verschillende partijen om zich duidelijk te profileren.
Decentralisatie
Heel anders was het toen de Faculteit Geesteswetenschappen aan de beurt was. Twee nieuwe partijen - TOF en de Humanities Rally Partij - zetten zich af tegen de gevestigde orde, die belichaamd werd door Partij Mei. Echter, ook Mei was niet gek en sloot zich natuurlijk aan bij de roep om decentralisatie van de besluitvorming op de faculteit en kwam met het voorstel om de opleidingscommissies meer zeggenschap te geven. Humanities Rally wilde echter liever dat de hele bestuursstructuur op de schop gaat.
De hoofdakte van de middag was wel het debat voor de centrale studentenraad. Het leek nog het meest op de politieke arena van Den Haag met uitersten als de Vrije Student (voortgekomen uit de jongerenpartij van de VVD) en de Decentralen (voortgekomen uit de protesten van het Bungehuis en het Maagdenhuis) tegenover elkaar. De Decentralen - de naam zegt het al - uitten een sterke drang voor decentralisatie van besluitvorming. De Vrije Student hekelde deze 'decentralisatiezucht'. 'Je kunt prima een aantal dingen centraal vastleggen. Als het maar duidelijk is en zo breed mogelijk, zodat er op facultair niveau maatwerk kan worden toegepast,' was het argument van Rosa d'Adelhart Toorop.
De zaalhuur liet jammer genoeg niet toe dat het debat, dat net interessant begon te worden, nog doorging. Om zes uur moesten de studenten eruit. Bij de borrel bleek dat er toch maar weinig onbekende gezichten waren. Op de vijftien kijkers van de livestream na, zal het debat weinig kiezers bereikt hebben. 'Dit is een eerste stap,' zei Sewbaransingh. 'We moesten laten zien dat de studentenraden over de inhoud gaan en niet over studenten die er alleen maar zitten voor hun cv.'
Van 7 tot en met 13 mei kan elke student twee stemmen uitbrengen: één voor de facultaire studentenraad en één voor de centrale studentenraad. Kijk op de site van de Studentenraadverkiezingen voor meer informatie.
Het debat leek dus vooral een oefening voor de kandidaat-raadsleden. Per faculteit werden de partijen voor de facultaire studentenraden naar voren geroepen om de discussiëren over twee stellingen. Elke faculteit heeft zijn eigen sores en de stellingen sloten daar prima bij aan. Een klassiek probleem stak echter de kop op: er bleek weinig onenigheid over de stellingen. 'Ik moet mij aansluiten bij de vorige spreker,' was een vaak gehoorde zin. Daardoor leek het moeilijk voor de verschillende partijen om zich duidelijk te profileren.
Decentralisatie
Heel anders was het toen de Faculteit Geesteswetenschappen aan de beurt was. Twee nieuwe partijen - TOF en de Humanities Rally Partij - zetten zich af tegen de gevestigde orde, die belichaamd werd door Partij Mei. Echter, ook Mei was niet gek en sloot zich natuurlijk aan bij de roep om decentralisatie van de besluitvorming op de faculteit en kwam met het voorstel om de opleidingscommissies meer zeggenschap te geven. Humanities Rally wilde echter liever dat de hele bestuursstructuur op de schop gaat.
De hoofdakte van de middag was wel het debat voor de centrale studentenraad. Het leek nog het meest op de politieke arena van Den Haag met uitersten als de Vrije Student (voortgekomen uit de jongerenpartij van de VVD) en de Decentralen (voortgekomen uit de protesten van het Bungehuis en het Maagdenhuis) tegenover elkaar. De Decentralen - de naam zegt het al - uitten een sterke drang voor decentralisatie van besluitvorming. De Vrije Student hekelde deze 'decentralisatiezucht'. 'Je kunt prima een aantal dingen centraal vastleggen. Als het maar duidelijk is en zo breed mogelijk, zodat er op facultair niveau maatwerk kan worden toegepast,' was het argument van Rosa d'Adelhart Toorop.
De zaalhuur liet jammer genoeg niet toe dat het debat, dat net interessant begon te worden, nog doorging. Om zes uur moesten de studenten eruit. Bij de borrel bleek dat er toch maar weinig onbekende gezichten waren. Op de vijftien kijkers van de livestream na, zal het debat weinig kiezers bereikt hebben. 'Dit is een eerste stap,' zei Sewbaransingh. 'We moesten laten zien dat de studentenraden over de inhoud gaan en niet over studenten die er alleen maar zitten voor hun cv.'
Van 7 tot en met 13 mei kan elke student twee stemmen uitbrengen: één voor de facultaire studentenraad en één voor de centrale studentenraad. Kijk op de site van de Studentenraadverkiezingen voor meer informatie.
