Met haar essay ‘Een kleine biologische banaan: fonofilia in twaalf scènes’ won HvA-docente Miriam Rasch vorige week de Jan Hanlo Essayprijs Klein. Naast een geldprijs van 1.500 euro, wordt Rasch beloond met de publicatie van haar essay in De Groene Amsterdammer.
De inzenders van de tweejaarlijkse Essayprijs Klein moesten dit jaar werken met het thema ‘Over de liefde,’ gebaseerd op het werk van schrijver en dichter Jan Hanlo. Rasch koos ervoor om de invloed van technologie, met in het bijzonder de invloed van de telefoon, in haar artikel te verwerken. De jury bleek lovend over het resultaat en noemt Rasch’ inzending ‘het meest overtuigende betoog, het essay dat ambieerde iets te zeggen over liefde in deze technologische tijden, zonder daarbij modieus te zijn’.
Tinder
‘Misschien bedoelt de jury daarmee dat mijn essay niet over Tinder gaat,’ reageert Rasch lachend. ‘Wat ik wel heb geprobeerd is om actuele ervaringen te combineren met de rol van de telefoon in de liefde vanaf begin twintigste eeuw. Ik ben bovenmatig geïnteresseerd in onze gemedialiseerde way of living en het contrast met alles dat mensen voor ons hebben gedaan en geschreven.’
Rasch noemt het essay een genre in opkomst. ‘Het mooie aan een literair essay is dat je geen duidelijke stelling hoeft uit te werken. Je kunt je persoonlijke ervaringen erin verwerken en lezers kunnen relateren aan wat er geschreven wordt. Dat past bij de tijd.’
Het essay wordt gepubliceerd in de editie van De Groene Amsterdammer van deze week.
De inzenders van de tweejaarlijkse Essayprijs Klein moesten dit jaar werken met het thema ‘Over de liefde,’ gebaseerd op het werk van schrijver en dichter Jan Hanlo. Rasch koos ervoor om de invloed van technologie, met in het bijzonder de invloed van de telefoon, in haar artikel te verwerken. De jury bleek lovend over het resultaat en noemt Rasch’ inzending ‘het meest overtuigende betoog, het essay dat ambieerde iets te zeggen over liefde in deze technologische tijden, zonder daarbij modieus te zijn’.
Tinder
‘Misschien bedoelt de jury daarmee dat mijn essay niet over Tinder gaat,’ reageert Rasch lachend. ‘Wat ik wel heb geprobeerd is om actuele ervaringen te combineren met de rol van de telefoon in de liefde vanaf begin twintigste eeuw. Ik ben bovenmatig geïnteresseerd in onze gemedialiseerde way of living en het contrast met alles dat mensen voor ons hebben gedaan en geschreven.’
Rasch noemt het essay een genre in opkomst. ‘Het mooie aan een literair essay is dat je geen duidelijke stelling hoeft uit te werken. Je kunt je persoonlijke ervaringen erin verwerken en lezers kunnen relateren aan wat er geschreven wordt. Dat past bij de tijd.’
Het essay wordt gepubliceerd in de editie van De Groene Amsterdammer van deze week.
