‘De UvA is geen revolutionair buitenbeentje, maar een voorloper’

Is dit de kroon op uw carrière?

‘Vooruit dan maar. Ik had dit in elk geval niet verwacht. Ik heb in juni mijn afscheidscollege gegeven en afgelopen zomer ging ik officieel met emeritaat, maar vrijdag was er door promovendi en jonge wetenschappers een afscheidssymposium georganiseerd over mijn vakgebied, dat in de literatuur bekend staat als de Sattelzeit:Deze Duitse term wordt in de geschiedenis gebruikt om een overgangstijd aan te geven. de periode tussen 1750 en 1850, de patriottische en Bataafse Tijd. Na afloop kreeg ik de onderscheiding uitgereikt, inclusief een uitgebreide draagwijzer, want je kunt zo’n onderscheiding niet zo maar overal op elk kledingstuk dragen.’

Een draagwijzer?

‘Ja. Je moet het zo zien: zo’n onderscheiding bestaat uit een soort medaille met een bijbehorend strikje. Het strikje kan je op een gewoon dagelijks kostuum dragen, maar de medaille niet. Die draag je alleen op bijvoorbeeld een ambtskostuum, zoals een toga.’

Hoe loopt het met uw specialiteit af nu u niet meer in functie bent?

‘Daar hebben we het afgelopen vrijdag uiteraard uitvoerig over gehad, en ik heb daar wel vertrouwen in. Al voor mijn vertrek was Elizabeth Buettner aangetrokken als nieuwe hoogleraar. Zij houdt zich vooral bezig met de geschiedenis van de voormalige Europese koloniën in vergelijkend perspectief, inclusief de geschiedenis van de internationale betrekkingen, waarover ik altijd een groot hoorcollege gaf.'

Hoe kijkt u terug op uw carrière?

‘Ik heb een hele mooie loopbaan gehad. Aanvankelijk was ik verbonden aan de Universiteit Utrecht, totdat ik vijfentwintig jaar geleden naar de UvA kwam en in 1996 gewoon hoogleraar kon worden. In Utrecht leeft toch het idee dat de UvA een woeste wilde universiteit is, dus het was even afwachten hoe dat zou uitpakken. Dat bleek niet zo veel te verschillen, behalve dat men aan de UvA meer vrijheid heeft en neemt, de dingen hardop zegt en voor zijn opvatting uitkomt.’

U hebt op de valreep nogal wat meegemaakt op de Faculteit der Geesteswetenschappen.

‘Ik heb jaren geleden al gewaarschuwd voor wat er de afgelopen maanden op de UvA is gebeurd. Al die protesten kon je gewoon aan zien komen. De UvA wordt sinds de afschaffing van de WUBDe WUB is de Wet Universitaire Bestuurshervorming uit 1970. Deze wet regelde vergaande bevoegdheden voor studenten en medewerkers en werd in 1997 afgeschaft. veel te top-down bestuurd. Het gaat min of meer per decreet en zonder al te veel overleg. Eerst werd er een nieuwe jaarindeling ingevoerd volgens 8-8-4, daarna haalt men de onderzoeksorganisatie overhoop, daarna het hele bestuursmodel van de faculteit. Dat komt allemaal heel onzorgvuldig over. Ook bij mij. Ik heb zeker sympathie voor de acties en hoop dat het de komende tijd beter zal gaan. De UvA is echt niet een revolutionair buitenbeentje, maar een voorloper.’