De HvA denkt het mbo vooruit te kunnen helpen via het opzetten van associate degrees: een soort mbo-plus. Niet doen, zegt HvA-docent Martin Haring. Zorg liever dat het ‘gewone’ mbo beter wordt.
Dit jaar staat de aansluiting mbo-hbo op de agenda van de HvA. Bij de opening van het hogeschooljaar viel de afkorting mbo ettelijke malen. Aangezien ik gedurende de jaren negentig een decennium lang het mbo in Almere mocht versterken en aan de wieg stond van de geboorte van het ROC van Flevoland, meen ik verstand te hebben van beide schooltypen. Met het verdwijnen van het landelijk meao-examen in de jaren negentig voelden mijn collega’s en ik de bui al hangen. Het zou een hell of a job worden om de kwaliteit van het mbo op peil te houden.
Martin Haring
Het verbaast me dan ook niet dat er dit jaar weer landelijke examens afgenomen worden in onder meer taal en rekenen. De invoering van de vier niveaus in het mbo en een poging om het competentiegestuurd leren in te voeren hebben niet tot kwaliteitsbehoud geleid. Dat was een van de redenen voor mij om in 2000 het mbo-onderwijs te verlaten en vervolgens in 2001 in het hbo als docent in te stromen; ik ben dus ook een mbo-hbo-doorstromer. Dit wordt momenteel ingezien en er is een reparatieslag ingezet. Mooi ook om te horen dat er vanuit de HvA trajecten worden ontwikkeld om potentiële hbo-kandidaten voor te bereiden op de overstap. Een aantal collega’s, onder wie Kees Post en Ilona Bonnema, zijn hier overigens al jaren mee bezig.
Dit is wat mij betreft het goede nieuws. Wat mij echter zorgen baart, is de intentie van de HvA om onderzoek te doen naar invoering van zogenaamde associate degrees. Hier zie ik persoonlijk geen heil in. Deze tweejarige trajecten zouden moeten opleiden tot een beter arbeidsperspectief; eigenlijk is het een mbo-plus of een hbo-opleiding niveau 5. Heeft u echter ooit een advertentie gezien waarin wordt gevraagd om een associate degree? Ik niet. Het schijnt dat in Angelsaksische landen 15 procent van de vraag naar arbeid zich richt op een associate degree, maar in Nederland is de vraag niet aanwezig. Wat mij betreft dus niet investeren in zulke opleidingen, de b van beroepsonderwijs hebben we immers hoog in het vaandel staan.
Rendementen
Mijn collega Ilona Bonnema denkt daar weer wat genuanceerder over en meent dat er specifieke trajecten te bedenken zijn die wel in een behoefte van het bedrijfsleven kunnen voldoen. Maar ik ben nog niet overtuigd; ik zie dan toch veel meer in de excellentietrajecten en de reguliere trajecten waarmee we onze studenten stimuleren om het beste uit zichzelf te halen. Hier hebben we op dit moment nog veel werk te doen, gezien de staat van de rendementen die we in onze opleidingen realiseren. Nog steeds zijn er veel te veel studenten die langer over hun studie doen dan vijf jaar – en dat zijn echt niet allemaal studenten die naast hun studie hun eigen onderneming aan het opzetten zijn.
Kortom: aansluiting mbo-hbo, prima! Maar laten we vooral hopen dat het mbo zelf in staat is het eindniveau beter te waarborgen. Waardoor we in het hbo beter geëquipeerde studenten binnenkrijgen, die wij dan weer kunnen motiveren om het beste uit zichzelf te halen. Daarmee sluit ik dan weer aan bij onze knuffelmeester Bart Ongering (‘Meester Bart’) uit het middelbaar onderwijs in Amsterdam-Zuidoost, ook een regio waar ik in de jaren tachtig zes jaar heb mogen lesgeven op de mavo en het lbo. Hij vereerde ons afgelopen maandag tijdens het mbo-hbo-gesprek met een bezoek en brak een lans voor de inspirerende docent. Dat is dan ook de bottom line van deze discussie: het zijn de mannen en vrouwen op de werkvloer die de studenten moeten motiveren en helpen het onderste uit de kan te halen. Daar waar dat gebeurt hebben we bereikt wat we moeten bereiken. De rest is bijzaak.
Ik betoog dit overigens als vader van een zoon die via lbo b-niveau, mbo niveau 3, reken- en taaltoets uiteindelijk de pabo heeft gehaald. Ik wens de projectgroep onder leiding van Marcelle Peeters veel succes!
Martin Haring is programmamanager ondernemerschap binnen de HvA.
Dit jaar staat de aansluiting mbo-hbo op de agenda van de HvA. Bij de opening van het hogeschooljaar viel de afkorting mbo ettelijke malen. Aangezien ik gedurende de jaren negentig een decennium lang het mbo in Almere mocht versterken en aan de wieg stond van de geboorte van het ROC van Flevoland, meen ik verstand te hebben van beide schooltypen. Met het verdwijnen van het landelijk meao-examen in de jaren negentig voelden mijn collega’s en ik de bui al hangen. Het zou een hell of a job worden om de kwaliteit van het mbo op peil te houden.
Martin Haring
Het verbaast me dan ook niet dat er dit jaar weer landelijke examens afgenomen worden in onder meer taal en rekenen. De invoering van de vier niveaus in het mbo en een poging om het competentiegestuurd leren in te voeren hebben niet tot kwaliteitsbehoud geleid. Dat was een van de redenen voor mij om in 2000 het mbo-onderwijs te verlaten en vervolgens in 2001 in het hbo als docent in te stromen; ik ben dus ook een mbo-hbo-doorstromer. Dit wordt momenteel ingezien en er is een reparatieslag ingezet. Mooi ook om te horen dat er vanuit de HvA trajecten worden ontwikkeld om potentiële hbo-kandidaten voor te bereiden op de overstap. Een aantal collega’s, onder wie Kees Post en Ilona Bonnema, zijn hier overigens al jaren mee bezig.
Dit is wat mij betreft het goede nieuws. Wat mij echter zorgen baart, is de intentie van de HvA om onderzoek te doen naar invoering van zogenaamde associate degrees. Hier zie ik persoonlijk geen heil in. Deze tweejarige trajecten zouden moeten opleiden tot een beter arbeidsperspectief; eigenlijk is het een mbo-plus of een hbo-opleiding niveau 5. Heeft u echter ooit een advertentie gezien waarin wordt gevraagd om een associate degree? Ik niet. Het schijnt dat in Angelsaksische landen 15 procent van de vraag naar arbeid zich richt op een associate degree, maar in Nederland is de vraag niet aanwezig. Wat mij betreft dus niet investeren in zulke opleidingen, de b van beroepsonderwijs hebben we immers hoog in het vaandel staan.
Rendementen
Mijn collega Ilona Bonnema denkt daar weer wat genuanceerder over en meent dat er specifieke trajecten te bedenken zijn die wel in een behoefte van het bedrijfsleven kunnen voldoen. Maar ik ben nog niet overtuigd; ik zie dan toch veel meer in de excellentietrajecten en de reguliere trajecten waarmee we onze studenten stimuleren om het beste uit zichzelf te halen. Hier hebben we op dit moment nog veel werk te doen, gezien de staat van de rendementen die we in onze opleidingen realiseren. Nog steeds zijn er veel te veel studenten die langer over hun studie doen dan vijf jaar – en dat zijn echt niet allemaal studenten die naast hun studie hun eigen onderneming aan het opzetten zijn.
Kortom: aansluiting mbo-hbo, prima! Maar laten we vooral hopen dat het mbo zelf in staat is het eindniveau beter te waarborgen. Waardoor we in het hbo beter geëquipeerde studenten binnenkrijgen, die wij dan weer kunnen motiveren om het beste uit zichzelf te halen. Daarmee sluit ik dan weer aan bij onze knuffelmeester Bart Ongering (‘Meester Bart’) uit het middelbaar onderwijs in Amsterdam-Zuidoost, ook een regio waar ik in de jaren tachtig zes jaar heb mogen lesgeven op de mavo en het lbo. Hij vereerde ons afgelopen maandag tijdens het mbo-hbo-gesprek met een bezoek en brak een lans voor de inspirerende docent. Dat is dan ook de bottom line van deze discussie: het zijn de mannen en vrouwen op de werkvloer die de studenten moeten motiveren en helpen het onderste uit de kan te halen. Daar waar dat gebeurt hebben we bereikt wat we moeten bereiken. De rest is bijzaak.
Ik betoog dit overigens als vader van een zoon die via lbo b-niveau, mbo niveau 3, reken- en taaltoets uiteindelijk de pabo heeft gehaald. Ik wens de projectgroep onder leiding van Marcelle Peeters veel succes!
Martin Haring is programmamanager ondernemerschap binnen de HvA.
