De Week | Eilandjes

We dachten dat de donkere tijden van verdeling voorbij waren. Maar ondanks jarenlange eenwordingsdrang blijkt hoger-opleidend Amsterdam nog altijd een verzameling eilandjes. De gefuseerde faculteit op het Science Park kwam er niet en liberal arts werden weggehoond ondanks de slinkende populariteit van kleine talenstudies. Nu zijn er op die taleneilandjes prachtige nieuwe etiketten geplakt: Scandinavische talen & culturen wordt, hou u vast… Scandinaviëstudies. Als het nu niet storm gaat lopen, weten wij het ook niet meer.

Ook de bibliotheken zijn nog lang niet in het Binnengasthuis verenigd, en vicerector Edgar Du Perron – de man die de hele boel aan elkaar moest lijmen – lijkt weggedobberd te zijn in een zee van praatgroepjes. In de archipel van toezicht- en medezeggenschapsraden is het een stuk gezelliger, nu men mag pingpongen met de profielschets voor het nieuwe rectoreiland. Die wordt steeds mooier: we vullen het lokdoosje met een topinkomen waarbij – zo schreven de Raden van Toezicht lieflijk aan de minister – echt niet op een eurootje minder moet worden gekeken.

Wordt het een stoffige wetenschapper of een snelle zakenjongen? Of toch een decaan, zoals Karen Maex? Ooit met dezelfde eenwordingsmythe hierheen gelokt, ment zij nog altijd een ongedurig span van drie faculteiten – maar ze legt zich niet bij een napoleontische eilandverbanning neer. In de lente betrekken meerdere van haar leerstoelgroepen het gloednieuwe O2-gebouw (als het in hun Park niet kan, zal men gedacht hebben, dan in godsnaam maar aan die doodse Zuidas).

‘Samenwerking is nodig om betere wetenschap te krijgen, en dan is het goed om bij elkaar te zitten,’ zei Maex daarover. En dan klinkt eenwording toch zo gek nog niet. Een tip, mocht iedereen nu wéér gaan tegenstribbelen: verduister de ruimte, zet er discolicht op en gooi een volleybal naar binnen – verbroedering gegarandeerd.