Het gebruik van internet in geschiedenisonderwijs is niet alleen aantrekkelijker voor leerlingen, het stimuleert ook het historisch denken en het gebruik van een grotere variatie aan bronnen, zo blijkt uit het promotieonderzoek Surfing the past: digital learners in the history class, waarop van Olivier Nyirubugara op 10 januari promoveert aan de afdeling Mediastudies.
Nyirubugara, geboren in de Noord-Rwandese stad Kibali in 1976, vluchtte in 1994 uit zijn geboorteland, als gevolg van de burgeroorlog die er gaande was tussen de Tutsi’s en de Hutu’s. ‘Mijn vader was een hoge ambtenaar, magistraat en universiteitsleraar. Op 6 april 1994 begon mijn vlucht na de moord op de toenmalige president Juvenal Habyarimana en de moordpartij die daarop volgde,’ schrijft de promovendus op zijn eigen website. ‘De moord op de president was het begin van het drama. Terwijl de regeringssoldaten en militiemannen Tutsi-burgers in de hoofdstad Kigali en op het platteland vermoordden, waren de Tutsi rebellen bezig met het vermoorden van Hutu-burgers. Ik ben Hutu dus mijn familie en ik waren bang van de Tutsi-rebellen. Bovendien was mijn vader een hoge ambtenaar in de regering van de dode president geweest’
Creatiever
Na studies aan de universiteit van Bangui in de Centraal-Afrikaanse Republiek en vanaf 2005 in Leiden, kwam hij in 2008 naar de UvA voor het promotieonderzoek waarop hij deze week promoveert. Hij onderzocht de geschiedenislessen in twee schoolklassen gedurende meerdere maanden. ‘Scholieren tonen meer interesse in het verhaal van de docent en de lesstof als er digitale technologie wordt gebruikt tijdens de les. Websites van musea scoren relatief slecht in de werkstukken van de onderzochte leerlingen,’ aldus de promovendus. ‘Een belangrijke reden hiervoor is dat deze websites moeilijk te vinden zijn via zoekmachines als Google. Door het gebruik van digitale media gaan leerlingen creatiever om met geschiedenis, concludeert Nyirubugara. Zo downloaden leerlingen actuele politieke prenten en relateren deze aan historische gebeurtenissen.’
Nyirubugara, geboren in de Noord-Rwandese stad Kibali in 1976, vluchtte in 1994 uit zijn geboorteland, als gevolg van de burgeroorlog die er gaande was tussen de Tutsi’s en de Hutu’s. ‘Mijn vader was een hoge ambtenaar, magistraat en universiteitsleraar. Op 6 april 1994 begon mijn vlucht na de moord op de toenmalige president Juvenal Habyarimana en de moordpartij die daarop volgde,’ schrijft de promovendus op zijn eigen website. ‘De moord op de president was het begin van het drama. Terwijl de regeringssoldaten en militiemannen Tutsi-burgers in de hoofdstad Kigali en op het platteland vermoordden, waren de Tutsi rebellen bezig met het vermoorden van Hutu-burgers. Ik ben Hutu dus mijn familie en ik waren bang van de Tutsi-rebellen. Bovendien was mijn vader een hoge ambtenaar in de regering van de dode president geweest’
Creatiever
Na studies aan de universiteit van Bangui in de Centraal-Afrikaanse Republiek en vanaf 2005 in Leiden, kwam hij in 2008 naar de UvA voor het promotieonderzoek waarop hij deze week promoveert. Hij onderzocht de geschiedenislessen in twee schoolklassen gedurende meerdere maanden. ‘Scholieren tonen meer interesse in het verhaal van de docent en de lesstof als er digitale technologie wordt gebruikt tijdens de les. Websites van musea scoren relatief slecht in de werkstukken van de onderzochte leerlingen,’ aldus de promovendus. ‘Een belangrijke reden hiervoor is dat deze websites moeilijk te vinden zijn via zoekmachines als Google. Door het gebruik van digitale media gaan leerlingen creatiever om met geschiedenis, concludeert Nyirubugara. Zo downloaden leerlingen actuele politieke prenten en relateren deze aan historische gebeurtenissen.’
