Hoogleraar muziekwetenschap Rokus de Groot heeft bij gelegenheid van zijn emeritaat op 25 mei de eerste facultaire erepenning van de Faculteit der Geesteswetenschappen gekregen voor zijn verdiensten voor onderwijs, onderzoek en de faculteit. De Groot kreeg de penning uitgereikt van decaan Frank van Vree in de aula van de UvA.
Namens het faculteitsbestuur roemde Van Vree de scheidend hoogleraar als componist, historisch musicoloog, etnomusicoloog en uitvoerend musicus. ‘Kortom als een veelzijdig man en een echte geesteswetenschapper, die voor alle muzieksoorten een plaats in het onderwijsprogramma inruimde,’ zei Van Vree. In zijn motivatie voor de toekenning bracht het faculteitsbestuur tevens naar voren dat Rokus de Groot met zijn werk laat zien dat musicologie niet alleen academisch hoeft te zijn. ‘In zijn onderwijs is de intieme relatie met de muziekpraktijk een fundamenteel gegeven. Rokus de Groot benadrukt steeds dat theoretische concepten niet los kunnen staan van muzikale praktijken.’ Behalve voor zijn onderwijs en onderzoek kreeg De Groot de penning voor zijn verdienste als ‘inspirator en teamleider’, die met zijn persoonlijkheid de uiteengedreven richtingen binnen de sectie muziekwetenschap wist te harmoniëren, aldus de decaan.
Namens het faculteitsbestuur roemde Van Vree de scheidend hoogleraar als componist, historisch musicoloog, etnomusicoloog en uitvoerend musicus. ‘Kortom als een veelzijdig man en een echte geesteswetenschapper, die voor alle muzieksoorten een plaats in het onderwijsprogramma inruimde,’ zei Van Vree. In zijn motivatie voor de toekenning bracht het faculteitsbestuur tevens naar voren dat Rokus de Groot met zijn werk laat zien dat musicologie niet alleen academisch hoeft te zijn. ‘In zijn onderwijs is de intieme relatie met de muziekpraktijk een fundamenteel gegeven. Rokus de Groot benadrukt steeds dat theoretische concepten niet los kunnen staan van muzikale praktijken.’ Behalve voor zijn onderwijs en onderzoek kreeg De Groot de penning voor zijn verdienste als ‘inspirator en teamleider’, die met zijn persoonlijkheid de uiteengedreven richtingen binnen de sectie muziekwetenschap wist te harmoniëren, aldus de decaan.
