Vrouwelijke leerkrachten in het basisonderwijs hebben een betere relatie met jongens dan mannelijke leerkrachten. Dit blijkt uit onderzoek van wetenschappers van UvA en VU. De resultaten daarvan zijn gepubliceerd in het Journal of School Psychology.
In het maatschappelijk debat wordt het grote aantal vrouwelijke leerkrachten in het basisonderwijs regelmatig in verband gebracht met de tegenvallende prestaties van jongens. Dit omdat ze een slechtere relatie zouden hebben met jongens dan hun mannelijke collega’s en onvoldoende als rolvoorbeeld voor jongens zouden dienen. Deze veronderstelling is volgens de onderzoekers niet waar.
De affectieve relatie tussen leerkracht en leerling is een belangrijke factor in het gedrag en leren op school. Daarom onderzochten Helma Koomen (UvA), Suzanne Jak (UvA) en Jantine Spilt (VU) de invloed van het geslacht van leerkracht en leerling op de kwaliteit van de onderlinge relatie.
Ze vroegen een kleine 650 leerkrachten (70 procent vrouw, 30 procent man) naar hun persoonlijke relatie met in totaal 1500 meisjes en jongens uit de groepen drie tot en met acht van de basisschool. Drie aspecten van de affectieve relatie met een individuele leerling werden in kaart gebracht: de mate van genegenheid, warmte en open communicatie; conflict, strijd en negatieve gevoelens; en afhankelijkheid, hulpvraag en aandacht.
Het onderzoek wijst uit dat vrouwen in alle opzichten betere relaties met leerlingen ervaren dan mannen: hun relaties met zowel jongens als meisjes zijn nabijer, minder conflictueus en worden ook minder gekenmerkt door afhankelijkheid. Relaties met jongens blijken, ongeacht het geslacht van de leerkracht, meer conflictueus dan die met meisjes. De relaties van vrouwen met meisjes zijn daarnaast wat hechter en warmer dan die met jongens.
De onderzoekers betwisten niet dat er een behoefte is aan meer mannen in het primair onderwijs, maar het simpelweg vergroten van het aantal mannelijke leerkrachten blijkt volgens hun studie niet dé oplossing voor de problemen van jongens in het onderwijs.
Zie hier voor de resultaten van het scholenonderzoek.
In het maatschappelijk debat wordt het grote aantal vrouwelijke leerkrachten in het basisonderwijs regelmatig in verband gebracht met de tegenvallende prestaties van jongens. Dit omdat ze een slechtere relatie zouden hebben met jongens dan hun mannelijke collega’s en onvoldoende als rolvoorbeeld voor jongens zouden dienen. Deze veronderstelling is volgens de onderzoekers niet waar.
De affectieve relatie tussen leerkracht en leerling is een belangrijke factor in het gedrag en leren op school. Daarom onderzochten Helma Koomen (UvA), Suzanne Jak (UvA) en Jantine Spilt (VU) de invloed van het geslacht van leerkracht en leerling op de kwaliteit van de onderlinge relatie.
Ze vroegen een kleine 650 leerkrachten (70 procent vrouw, 30 procent man) naar hun persoonlijke relatie met in totaal 1500 meisjes en jongens uit de groepen drie tot en met acht van de basisschool. Drie aspecten van de affectieve relatie met een individuele leerling werden in kaart gebracht: de mate van genegenheid, warmte en open communicatie; conflict, strijd en negatieve gevoelens; en afhankelijkheid, hulpvraag en aandacht.
Het onderzoek wijst uit dat vrouwen in alle opzichten betere relaties met leerlingen ervaren dan mannen: hun relaties met zowel jongens als meisjes zijn nabijer, minder conflictueus en worden ook minder gekenmerkt door afhankelijkheid. Relaties met jongens blijken, ongeacht het geslacht van de leerkracht, meer conflictueus dan die met meisjes. De relaties van vrouwen met meisjes zijn daarnaast wat hechter en warmer dan die met jongens.
De onderzoekers betwisten niet dat er een behoefte is aan meer mannen in het primair onderwijs, maar het simpelweg vergroten van het aantal mannelijke leerkrachten blijkt volgens hun studie niet dé oplossing voor de problemen van jongens in het onderwijs.
Zie hier voor de resultaten van het scholenonderzoek.
