De voormalige Rotterdamse hoogleraar Don Poldermans heeft zich met zijn onderzoeksgroep schuldig gemaakt aan ‘ernstig wetenschappelijk wangedrag’. Dat is de conclusie van een onderzoekscommissie die de handel en wandel van de internist onder de loep nam, zo meldt de Volkskrant dinsdag.
De onderzoeksgroep uit het Erasmus MC zou de studiegegevens van 169 patiënten hebben verzonnen. Poldermans, die internationaal een hoog aanzien geniet op het gebied van hart- en vaatonderzoek, wijst de aantijgingen van de hand in de krant. De conclusies noemt hij ‘aantoonbaar onjuist’, ‘suggestief’ en ‘onnodig beschadigend’.
De onderzoekscommissie heeft zich volgens de krant beperkt tot vijf studies die onder leiding van de hoogleraar stonden. Daarover verschenen zeven artikelen, van vijf artikelen betwist de commissie de betrouwbaarheid van de conclusies. Bij een aantal onderzoeken zou ook sprake zijn van onzorgvuldige verslaglegging. Daarbij zou niet meer achterhaald kunnen worden of gegevens over patiënten kloppen. Gegevens ontbreken of zijn gebrekkig gearchiveerd.
In de krant verdedigt Poldermans zich door te stellen dat een deel van het archief buiten zijn weten door het Erasmus MC is opgeruimd. Bovendien zou voor sommige onderzoeken toen ze werden uitgevoerd nog geen bewaarplicht gelden. Vorig jaar werd de hoogleraar uit zijn functie gezet omdat hij volgens een commissie onzorgvuldig was geweest gegeven in het verzamelen van data.
In diezelfde periode kwam ook de grootschalige fraude van de voormalige Tilburgse hoogleraar sociale psychologie Diederik Stapel aan het licht. In opdracht van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) onderzocht een door Kees Schuyt voorgezeten commissie vervolgens de manier waarop wetenschappers omgaan met onderzoeksgegevens. Voornaamste conclusies is dat de regels om wetenschapsfraude tegen te gaan niet aangescherpt hoeven worden, maar beter moeten worden nageleefd. De commissie benadrukte wel dat de wetenschap beter moet toezien op de beginfase van een onderzoek.
Lees ook het interview met Kees Schuyt in Folia Magazine. Daarin zei de socioloog onder meer dat wetenschapsfraude eerder wordt veroorzaakt door blinde ambitie dan door de toegenomen publicatiedruk.
De onderzoeksgroep uit het Erasmus MC zou de studiegegevens van 169 patiënten hebben verzonnen. Poldermans, die internationaal een hoog aanzien geniet op het gebied van hart- en vaatonderzoek, wijst de aantijgingen van de hand in de krant. De conclusies noemt hij ‘aantoonbaar onjuist’, ‘suggestief’ en ‘onnodig beschadigend’.
De onderzoekscommissie heeft zich volgens de krant beperkt tot vijf studies die onder leiding van de hoogleraar stonden. Daarover verschenen zeven artikelen, van vijf artikelen betwist de commissie de betrouwbaarheid van de conclusies. Bij een aantal onderzoeken zou ook sprake zijn van onzorgvuldige verslaglegging. Daarbij zou niet meer achterhaald kunnen worden of gegevens over patiënten kloppen. Gegevens ontbreken of zijn gebrekkig gearchiveerd.
In de krant verdedigt Poldermans zich door te stellen dat een deel van het archief buiten zijn weten door het Erasmus MC is opgeruimd. Bovendien zou voor sommige onderzoeken toen ze werden uitgevoerd nog geen bewaarplicht gelden. Vorig jaar werd de hoogleraar uit zijn functie gezet omdat hij volgens een commissie onzorgvuldig was geweest gegeven in het verzamelen van data.
In diezelfde periode kwam ook de grootschalige fraude van de voormalige Tilburgse hoogleraar sociale psychologie Diederik Stapel aan het licht. In opdracht van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) onderzocht een door Kees Schuyt voorgezeten commissie vervolgens de manier waarop wetenschappers omgaan met onderzoeksgegevens. Voornaamste conclusies is dat de regels om wetenschapsfraude tegen te gaan niet aangescherpt hoeven worden, maar beter moeten worden nageleefd. De commissie benadrukte wel dat de wetenschap beter moet toezien op de beginfase van een onderzoek.
Lees ook het interview met Kees Schuyt in Folia Magazine. Daarin zei de socioloog onder meer dat wetenschapsfraude eerder wordt veroorzaakt door blinde ambitie dan door de toegenomen publicatiedruk.
