Meisjes tussen de negen en dertien jaar huilen vaker dan jongens. Dit blijkt uit onderzoek van Francine Jellesma (UvA) en Ad Vingerhoets (Universiteit van Tilburg), onlangs gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Sex Roles. Eerder ging men ervan uit dat het sekseverschil in huilen pas in de puberteit ontstaat.
Meisjes in die leeftijdscategorie zijn vaker verdrietig en ervaren vaker lichamelijke klachten zoals moeheid en hoofdpijn. Bovendien zien ze meer situaties als reden om te huilen, wat samenhangt met hun ervaring dat huilen tot emotionele ontlading leidt.
Huilneiging
Voor het onderzoek, afgenomen bij 186 kinderen op basisscholen in Amsterdam, IJmuiden en Mijdrecht, pasten de onderzoekers een bestaand instrument, de Adult Crying Inventory, aan voor de leeftijdsgroep. De kinderen werd gevraagd naar hoe vaak ze de laatste vier weken gehuild hadden (huilfrequentie), waarom ze hebben gehuild (huilneiging) en een aantal andere aspecten. De onderzoekers vonden een relatie tussen verdrietig zijn, lichamelijke klachten en het zoeken naar steun enerzijds, en ‘huilfrequentie’ en ‘huilneiging’ anderzijds. Lichamelijke opluchting bleek echter niet van invloed op huilen, en emotionele opluchting was uitsluitend van invloed op de neiging tot huilen en niet op de frequentie.
Jellesma en Vingerhoets stellen dat sociale factoren, zoals reacties van anderen op het huilen en rolmodellen in de directe omgeving, een belangrijke rol spelen in het ontstaan van het sekseverschil. Eerder werd verondersteld dat het sekseverschil in huilen pas in de puberteit zou ontstaan als gevolg van hormonale veranderingen. De onderzoekers vonden het sekseverschil al in groep zes.
In vervolgonderzoek gaan Jellesma en Vingerhoets zich richten op huilen bij kleuters.
Lees hier het hele artikel.
Meisjes in die leeftijdscategorie zijn vaker verdrietig en ervaren vaker lichamelijke klachten zoals moeheid en hoofdpijn. Bovendien zien ze meer situaties als reden om te huilen, wat samenhangt met hun ervaring dat huilen tot emotionele ontlading leidt.
Huilneiging
Voor het onderzoek, afgenomen bij 186 kinderen op basisscholen in Amsterdam, IJmuiden en Mijdrecht, pasten de onderzoekers een bestaand instrument, de Adult Crying Inventory, aan voor de leeftijdsgroep. De kinderen werd gevraagd naar hoe vaak ze de laatste vier weken gehuild hadden (huilfrequentie), waarom ze hebben gehuild (huilneiging) en een aantal andere aspecten. De onderzoekers vonden een relatie tussen verdrietig zijn, lichamelijke klachten en het zoeken naar steun enerzijds, en ‘huilfrequentie’ en ‘huilneiging’ anderzijds. Lichamelijke opluchting bleek echter niet van invloed op huilen, en emotionele opluchting was uitsluitend van invloed op de neiging tot huilen en niet op de frequentie.
Jellesma en Vingerhoets stellen dat sociale factoren, zoals reacties van anderen op het huilen en rolmodellen in de directe omgeving, een belangrijke rol spelen in het ontstaan van het sekseverschil. Eerder werd verondersteld dat het sekseverschil in huilen pas in de puberteit zou ontstaan als gevolg van hormonale veranderingen. De onderzoekers vonden het sekseverschil al in groep zes.
In vervolgonderzoek gaan Jellesma en Vingerhoets zich richten op huilen bij kleuters.
Lees hier het hele artikel.
