De mate waarin een kind in zijn vroege jeugd in staat is zichzelf te beheersen, bepaalt het succes in zijn latere leven. Dat is de boodschap die het Amerikaanse hoogleraar-echtpaar Terrie Moffitt en Avshalom Caspi voor het voetlicht brengen bij de 19e Anatomische Les van het AMC.
De twee, die werden geïntroduceerd als 'de Nicci French van de psychologie', staan in een afgeladen grote zaal van Het Concertgebouw. Om beurten doen ze verslag van de Dunedin Study, de grootste langetermijnstudie ter wereld. Daarin worden al bijna veertig jaar lang alle 1037 kinderen gevolgd, die in één jaar in het Nieuw-Zeelandse plaatsje Dunedin zijn geboren.
Moffitt en Caspi onderzochten de zelfbeheersing van die kinderen op 3-, 5-, 7-, 9- en 11-jarige leeftijd. Ze observeerden de kinderen en lieten ouders en leraren vragenlijsten invullen. Vervolgens ontvouwde de verdere levensloop van de kinderen zich. Inmiddels zijn ze volwassen, maar blijven ze om de twee à drie jaar terugkomen bij het onderzoekscentrum om allerhande tests te ondergaan.
Gebit
En wat blijkt, op talloze facetten van levenssucces scoren de volwassenen die zich als kind goed konden beheersen, het best. Het is nogal een opsomming. Bijvoorbeeld op gezondheidsaspecten als uithoudingsvermogen of gebitskwaliteit, en sociaaleconomische indicatoren als inkomen, maar ook op het vermogen eventuele eigen kinderen warm en gevoelig te bejegenen of de waarschijnlijkheid dat de persoon in kwestie een strafblad opbouwt. De lijst die Caspi opdreunt lijkt oneindig. De boodschap is helder; het belang van zelfbeheersing als kind valt niet te onderschatten.
‘Ja, nu denken jullie vast; kinderen die veel zelfbeheersing hebben, die zijn toch helemaal niet gelukkig? Dat zijn van die rigide obsessief-compulsieve types,’ raadt Caspi de gedachten van de zaal. Maar nee. Uit het onderzoek van Caspi en Moffitt blijkt ook dat niet het geval te zijn. Kinderen met veel zelfbeheersing zijn ook nog eens het meest tevreden met hun leven.
Het echtpaar praat veel in termen van kosten en baten. Kinderen met weinig zelfbeheersing kosten de maatschappij nogal wat. Ze vragen veel aandacht van docenten, die dan overspannen raken en ze doen op latere leeftijd langer een beroep op bijstand. En, brengt Moffitt in, gezien de vergrijzing ligt er nogal een last op de schouders van de huidige kinderen, die moeten later genoeg verdienen om zichzelf en de gepensioneerde generatie te onderhouden. Moffitt: 'De huidige kinderen zijn waardevoller dan ooit.’ Hoog tijd dus, vinden de psychologen, om jonge kinderen te trainen in zelfbeheersing. Moffitt: 'Ik hoop dat jullie zullen nadenken over hoe de toekomst er voor kinderen uit moet zien.'
De boodschap van het hoogleraar-echtpaar Terrie Moffitt en Avshalom Caspi bevestigt het, inmiddels beroemde, onderzoek dat psycholoog Walter Mischel begin jaren zeventig uitvoerde op Stanford University.
Mischel plaatste kinderen in de leeftijd van vier tot zes jaar oud in een lege kamer, op een stoel, voor een tafel met daarop één marshmallow. De kinderen kregen de boodschap dat ze het snoepje mochten opeten, maar als ze het voor elkaar kregen een kwartier te wachten kregen ze er twee. De psycholoog wilde zo ontdekken op welke leeftijd kinderen zichzelf leren beheersen.
Een soortgelijk experiment is hieronder te bekijken.
De twee, die werden geïntroduceerd als 'de Nicci French van de psychologie', staan in een afgeladen grote zaal van Het Concertgebouw. Om beurten doen ze verslag van de Dunedin Study, de grootste langetermijnstudie ter wereld. Daarin worden al bijna veertig jaar lang alle 1037 kinderen gevolgd, die in één jaar in het Nieuw-Zeelandse plaatsje Dunedin zijn geboren.
Moffitt en Caspi onderzochten de zelfbeheersing van die kinderen op 3-, 5-, 7-, 9- en 11-jarige leeftijd. Ze observeerden de kinderen en lieten ouders en leraren vragenlijsten invullen. Vervolgens ontvouwde de verdere levensloop van de kinderen zich. Inmiddels zijn ze volwassen, maar blijven ze om de twee à drie jaar terugkomen bij het onderzoekscentrum om allerhande tests te ondergaan.
Gebit
En wat blijkt, op talloze facetten van levenssucces scoren de volwassenen die zich als kind goed konden beheersen, het best. Het is nogal een opsomming. Bijvoorbeeld op gezondheidsaspecten als uithoudingsvermogen of gebitskwaliteit, en sociaaleconomische indicatoren als inkomen, maar ook op het vermogen eventuele eigen kinderen warm en gevoelig te bejegenen of de waarschijnlijkheid dat de persoon in kwestie een strafblad opbouwt. De lijst die Caspi opdreunt lijkt oneindig. De boodschap is helder; het belang van zelfbeheersing als kind valt niet te onderschatten.
‘Ja, nu denken jullie vast; kinderen die veel zelfbeheersing hebben, die zijn toch helemaal niet gelukkig? Dat zijn van die rigide obsessief-compulsieve types,’ raadt Caspi de gedachten van de zaal. Maar nee. Uit het onderzoek van Caspi en Moffitt blijkt ook dat niet het geval te zijn. Kinderen met veel zelfbeheersing zijn ook nog eens het meest tevreden met hun leven.
Het echtpaar praat veel in termen van kosten en baten. Kinderen met weinig zelfbeheersing kosten de maatschappij nogal wat. Ze vragen veel aandacht van docenten, die dan overspannen raken en ze doen op latere leeftijd langer een beroep op bijstand. En, brengt Moffitt in, gezien de vergrijzing ligt er nogal een last op de schouders van de huidige kinderen, die moeten later genoeg verdienen om zichzelf en de gepensioneerde generatie te onderhouden. Moffitt: 'De huidige kinderen zijn waardevoller dan ooit.’ Hoog tijd dus, vinden de psychologen, om jonge kinderen te trainen in zelfbeheersing. Moffitt: 'Ik hoop dat jullie zullen nadenken over hoe de toekomst er voor kinderen uit moet zien.'
De boodschap van het hoogleraar-echtpaar Terrie Moffitt en Avshalom Caspi bevestigt het, inmiddels beroemde, onderzoek dat psycholoog Walter Mischel begin jaren zeventig uitvoerde op Stanford University.
Mischel plaatste kinderen in de leeftijd van vier tot zes jaar oud in een lege kamer, op een stoel, voor een tafel met daarop één marshmallow. De kinderen kregen de boodschap dat ze het snoepje mochten opeten, maar als ze het voor elkaar kregen een kwartier te wachten kregen ze er twee. De psycholoog wilde zo ontdekken op welke leeftijd kinderen zichzelf leren beheersen.
Een soortgelijk experiment is hieronder te bekijken.
