Hoewel de kwaliteit van academisch onderzoek in Nederland relatief zeer hoog ligt, is het moeilijk te beoordelen hoe instellingen ten opzichte van elkaar presteren. Dat blijkt uit onderzoek van het Rathenau Instituut in samenwerking met het Centre for Higher Education Policy Studies van de Universiteit Twente.
Sinds twintig jaar geleden de systematische evaluatie van het academisch onderzoek in Nederland van start ging, is de kwaliteit van de score gestegen van voldoende tot excellent. Maar waar vrijwel al het Nederlandse onderzoek inmiddels als ‘internationaal competitief’ of zelfs ‘wereldleidend’ kan worden getypeerd, is minder duidelijk geworden welke instelling waarin uitblinkt.
Dat komt volgens het Rathenau Instituut door het ontbreken van een centrale organisatie die de evaluaties uitvoert. Waar universiteiten en onderzoeksinstituten hun eigen niveau wel regelmatig beoordelen, mogen de instellingen zelf bepalen wat ze met die uitkomsten doen. En omdat de rapporten vaak niet openbaar worden gemaakt, zijn ze vooral een intern managementinstrument geworden.
Volgens het instituut legt men in Nederland in vergelijking tot het buitenland weinig verantwoording af over de besteding van de publieke middelen. Bovendien verschilt de reikwijdte van de gemaakte evaluaties - van hele disciplines tot een enkel centrum of een enkele leerstoelgroep - waardoor het systematisch vergelijken van de onderzoekskwaliteit verder bemoeilijkt wordt.
Mede op basis van deze resultaten ontwikkelt het Rathenau Instituut, dat de publieke en politieke meningsvorming over wetenschap en technologie moet stimuleren, op dit moment een nieuw protocol voor onderzoeksevaluatie. In 2015 moet een dergelijk protocol gebruikt kunnen worden.
Sinds twintig jaar geleden de systematische evaluatie van het academisch onderzoek in Nederland van start ging, is de kwaliteit van de score gestegen van voldoende tot excellent. Maar waar vrijwel al het Nederlandse onderzoek inmiddels als ‘internationaal competitief’ of zelfs ‘wereldleidend’ kan worden getypeerd, is minder duidelijk geworden welke instelling waarin uitblinkt.
Dat komt volgens het Rathenau Instituut door het ontbreken van een centrale organisatie die de evaluaties uitvoert. Waar universiteiten en onderzoeksinstituten hun eigen niveau wel regelmatig beoordelen, mogen de instellingen zelf bepalen wat ze met die uitkomsten doen. En omdat de rapporten vaak niet openbaar worden gemaakt, zijn ze vooral een intern managementinstrument geworden.
Volgens het instituut legt men in Nederland in vergelijking tot het buitenland weinig verantwoording af over de besteding van de publieke middelen. Bovendien verschilt de reikwijdte van de gemaakte evaluaties - van hele disciplines tot een enkel centrum of een enkele leerstoelgroep - waardoor het systematisch vergelijken van de onderzoekskwaliteit verder bemoeilijkt wordt.
Mede op basis van deze resultaten ontwikkelt het Rathenau Instituut, dat de publieke en politieke meningsvorming over wetenschap en technologie moet stimuleren, op dit moment een nieuw protocol voor onderzoeksevaluatie. In 2015 moet een dergelijk protocol gebruikt kunnen worden.
