De verzorgingsstaat moet anders. Althans, dat betoogde dr. Martin Stam op 3 september in zijn lectorale rede. Geen net afgestudeerde sociaal medewerkers die hun theorieën vanachter de tekentafel toepassen, maar gewoon vanaf de keukentafel bij de mensen thuis. Dat is de toekomst van de verzorgingsstaat volgens de lector Outreachend Werken en Innoveren.
Stam werkt al ruim 25 jaar voor de HvA. Sinds 2006 richt Stam zich op het vergroten van de kansen op herstel en zelfredzaamheid van burgers in een kwetsbare positie. Oftewel de burgers die vaak buiten beeld van reguliere hulp- en dienstverlening blijven. Daar is vooral een omslag in de manier van denken van sociaal werkers voor nodig.
De Kohnstammzaal is overvol. Heel sociaal hulpverlenend Nederland, en Ivo Niehe, zijn aanwezig om Stams visie, over het belang van wat hij noemt ‘outreachend werken’, aan te horen.
Outreachende werkers leggen niet in de eerste plaats verantwoording naar boven af - zoals de financier en opdrachtgever - maar naar beneden, naar de betrokkenen in de leefwereld. Als mensen aankloppen bij de voedselbank ga je als outreachend hulpverlener op zoek naar oplossingen die besloten liggen in de leefwereld van deze mensen. Want, zegt Stam: ‘Wie geen deel uitmaakt van het probleem, kan ook geen deel uitmaken van de oplossing.’
Volgens Stam hebben sociaal werkers te vaak een ‘ik weet wel hoe het zit’-instelling. De titel van de rede, ‘Het belang van het onzekere weten’, geeft juist aan dat het belangrijk is om er niet altijd maar van uit te gaan dat je het wel weet. ‘Ik weet het ook niet, maar samen gaan we op zoek naar een oplossing’, dat is de juiste instelling. Dat geeft ruimte aan burgers, professionals, ambtenaren en bestuurders om bij te dragen aan oplossingen.
Als voorbeeld noemt Stam het rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau over de Vogelaarwijken. Hier voert het ‘zeker weten’ de boventoon. Terwijl de onderzoekers concludeerden dat de uitkomsten van hun onderzoek voorlopig waren, ging in de publiciteit het verhaal dat de wijkaanpak ‘totaal mislukt’ en ‘een bodemloze put’ is.
Natuurlijk doet Stam zijn onderzoek niet alleen. Om zijn team voor te stellen heeft hij met zijn medewerkers een zogeheten ‘Harlem Shake-video’ gemaakt. Deze ludieke afsluiter is, in de woorden van Ivo Niehe, een 'unaniem belachelijk groot succes' en zorgt ervoor dat eenieder de zaal met een lach op zijn gezicht verlaat.
Stam werkt al ruim 25 jaar voor de HvA. Sinds 2006 richt Stam zich op het vergroten van de kansen op herstel en zelfredzaamheid van burgers in een kwetsbare positie. Oftewel de burgers die vaak buiten beeld van reguliere hulp- en dienstverlening blijven. Daar is vooral een omslag in de manier van denken van sociaal werkers voor nodig.
De Kohnstammzaal is overvol. Heel sociaal hulpverlenend Nederland, en Ivo Niehe, zijn aanwezig om Stams visie, over het belang van wat hij noemt ‘outreachend werken’, aan te horen.
Outreachende werkers leggen niet in de eerste plaats verantwoording naar boven af - zoals de financier en opdrachtgever - maar naar beneden, naar de betrokkenen in de leefwereld. Als mensen aankloppen bij de voedselbank ga je als outreachend hulpverlener op zoek naar oplossingen die besloten liggen in de leefwereld van deze mensen. Want, zegt Stam: ‘Wie geen deel uitmaakt van het probleem, kan ook geen deel uitmaken van de oplossing.’
Volgens Stam hebben sociaal werkers te vaak een ‘ik weet wel hoe het zit’-instelling. De titel van de rede, ‘Het belang van het onzekere weten’, geeft juist aan dat het belangrijk is om er niet altijd maar van uit te gaan dat je het wel weet. ‘Ik weet het ook niet, maar samen gaan we op zoek naar een oplossing’, dat is de juiste instelling. Dat geeft ruimte aan burgers, professionals, ambtenaren en bestuurders om bij te dragen aan oplossingen.
Als voorbeeld noemt Stam het rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau over de Vogelaarwijken. Hier voert het ‘zeker weten’ de boventoon. Terwijl de onderzoekers concludeerden dat de uitkomsten van hun onderzoek voorlopig waren, ging in de publiciteit het verhaal dat de wijkaanpak ‘totaal mislukt’ en ‘een bodemloze put’ is.
Natuurlijk doet Stam zijn onderzoek niet alleen. Om zijn team voor te stellen heeft hij met zijn medewerkers een zogeheten ‘Harlem Shake-video’ gemaakt. Deze ludieke afsluiter is, in de woorden van Ivo Niehe, een 'unaniem belachelijk groot succes' en zorgt ervoor dat eenieder de zaal met een lach op zijn gezicht verlaat.
