Kleren maken de man. Of toch niet? Promovenda Rebecca Breuer vindt van niet. Dat vertelde zij gisteren in het lezingenprogramma Broodje Kennis van academisch-cultureel centrum Spui25. Door middel van filosofische theorieën komt zij juist tot een geheel tegenovergestelde conclusie.
Breuer, docente aan het Amsterdam Fashion Institute (Amfi), werkt aan de afronding van haar promotieonderzoek waarin ze een filosofisch perspectief op mode onderzoekt. Het idee voor haar onderzoek kreeg ze toen ze een lezing bezocht over mode en identiteit. De bewering dat mode en identiteit altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn vond ze vreemd.
Uitbuiting
De algemene modetheorie is dat mensen hun identiteit bepalen door de kleding die zij dragen. ‘Door middel van kleding laten we zien dat we bij een bepaalde groep horen,’ vertelt Breuer. ‘Maar we brengen wel kleine veranderingen aan, bijvoorbeeld door net een ander sjaaltje te dragen. Want we willen natuurlijk niet helemaal hetzelfde zijn.’ Mode is daardoor een soort spelen met je identiteit, vertelt Breuer. ‘Door middel van je kleding creëer je jezelf. Dit komt ook terug in modereclames, met slogans als "Wie wil je vandaag zijn?"’
Een keerzijde hiervan is dat mensen erg veel en onnodig kleding kopen, met als gevolg twee problemen: milieuvervuiling en uitbuiting van arbeiders in lagelonenlanden. ‘We moeten mensen leren dat ze niet al die onnodige troep kopen, eigenlijk slaat het nergens op.’
Nieuw perspectief
Een theorie die Breuer meer aanspreekt, is het spiegelbeeld van de klassiek modetheorie. ‘ 'Mode bepaalt onze identiteit niet, wij drukken onze identiteit uit met mode.' Neem bijvoorbeeld een broek. De broek en mens veranderen samen de broek.’ Als voorbeeld hiervan geeft ze een trend onder jongeren die een donkere spijkerbroek te kopen en die zo min mogelijk te wassen, zodat er slijtageplekken inkomen.
Breuer vertelt over haar zoontje dat dezelfde merkkleding heeft als zijn vriendjes. ‘Als ik mijn zoontje van een afstand zie aankomen lopen herken ik hem niet aan zijn kleding, want uiteindelijk lijken ze allemaal op elkaar.’ Het is de manier waarop hij loopt waardoor ze hem herkent, vertelt Breuer. ‘Kleding doet niets af aan de complexiteit van de identiteit van een persoon. Het maakt niet wie je bent.’
Breuer, docente aan het Amsterdam Fashion Institute (Amfi), werkt aan de afronding van haar promotieonderzoek waarin ze een filosofisch perspectief op mode onderzoekt. Het idee voor haar onderzoek kreeg ze toen ze een lezing bezocht over mode en identiteit. De bewering dat mode en identiteit altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn vond ze vreemd.
Uitbuiting
De algemene modetheorie is dat mensen hun identiteit bepalen door de kleding die zij dragen. ‘Door middel van kleding laten we zien dat we bij een bepaalde groep horen,’ vertelt Breuer. ‘Maar we brengen wel kleine veranderingen aan, bijvoorbeeld door net een ander sjaaltje te dragen. Want we willen natuurlijk niet helemaal hetzelfde zijn.’ Mode is daardoor een soort spelen met je identiteit, vertelt Breuer. ‘Door middel van je kleding creëer je jezelf. Dit komt ook terug in modereclames, met slogans als "Wie wil je vandaag zijn?"’
Een keerzijde hiervan is dat mensen erg veel en onnodig kleding kopen, met als gevolg twee problemen: milieuvervuiling en uitbuiting van arbeiders in lagelonenlanden. ‘We moeten mensen leren dat ze niet al die onnodige troep kopen, eigenlijk slaat het nergens op.’
Nieuw perspectief
Een theorie die Breuer meer aanspreekt, is het spiegelbeeld van de klassiek modetheorie. ‘ 'Mode bepaalt onze identiteit niet, wij drukken onze identiteit uit met mode.' Neem bijvoorbeeld een broek. De broek en mens veranderen samen de broek.’ Als voorbeeld hiervan geeft ze een trend onder jongeren die een donkere spijkerbroek te kopen en die zo min mogelijk te wassen, zodat er slijtageplekken inkomen.
Breuer vertelt over haar zoontje dat dezelfde merkkleding heeft als zijn vriendjes. ‘Als ik mijn zoontje van een afstand zie aankomen lopen herken ik hem niet aan zijn kleding, want uiteindelijk lijken ze allemaal op elkaar.’ Het is de manier waarop hij loopt waardoor ze hem herkent, vertelt Breuer. ‘Kleding doet niets af aan de complexiteit van de identiteit van een persoon. Het maakt niet wie je bent.’
