Als juichen de sport is, dan wint Skøll de wedstrijd. Vanaf de oever rijdt een heus peloton Skøllies mee met hún eerstejaars dames acht, waarin vooral UvA-studentes zitten. ‘SKØØØØØØØØØØØØØØLLLL!’ klinkt het voortdurend. Verbaasde tegenliggers moeten afstappen terwijl het peloton de hele weg in beslag neemt. ‘ALLEZ SKØØØØØØØØØLLLL!’

Helpt het eigenlijk, dat geschreeuw? ‘Nou, eerlijk gezegd ben ik tijdens het roeien niet echt met dat geroep bezig,’ zegt de één. ‘Zeker helpt het!’ stelt een ander. ‘Bij het roeien zit je na twintig slagen al in je zuur. Daarna moet je er nog honderden. Alles helpt om tegen de pijn te vechten.’

De acht dames van Skøll lijken er in elk geval baat bij te hebben. Al pompend naderen ze de boot van het Rotterdamse Skadi. Tegelijkertijd vermengt het Skøll-peloton zich met het groepje Skadi-fietsers. Een vriendelijke vorm van chaos volgt. De Skøllies worden nog luidruchtger. De Skadi's houden zich wijselijk in. Net zoals hun boot, worden ze snel weer achtergelaten.  

Na twintig minuten is de optocht voorbij. De eerstejaars dames van Skøll eindigen als tiende. Niet echt goed, maar niemand die daar om maalt. Bij geen andere studentensport leeft de vereniging zo sterk als bij het roeien. En dat komt mede door dit soort tradities. Het roeien en fietsen is een verbindend ritueel. Na vandaag voelen alle Skøllies zich weer een beetje Skølliër.

Winst voor Nereus
Toch gaat het ook wel een beetje om de prijzen bij the Head of the River. Zoals verwacht grijp het Amsterdamse Nereus, de meest succesvolle roeivereniging van Nederland, de winst op de meest prestigieuze onderdelen. Bij de ouderejaars mannen weet de acht van Nereus, met daarin meerdere UvA-studenten, te blikken, zoals winnen bij het roeien heet. Ook de ouderejaars dames, met veel UvA-studentes, winnen hun race eenvoudig.

Over twee weken wacht op hetzelfde traject een race voor skiffs (eenlingen). Voordeel voor de fietsers: ze hoeven dan minder hard te trappen om de roeiers bij te houden.