De Week | Ouverture kafkaïenne
Hoe stel je je tijdens een jaaropening als grootmacht op, na een jaar van revolutionaire vlekjes op je blazoen? Juist, met rücksichtsloze bravoure.
Aan de HvA deed men het ondernemend. Een ondernemingsvisie van rector Huib de Jong, ondernemende gesprekken met ondernemende studenten en het verhaal van ondernemer Annemarie van Gaal; alle leken ze langer te duren dan de Maagdenhuisbezetting. Niettemin kan het gebrek aan kritische vragen en het tientallen seconden lange applaus na ieder onderdeel als lichtend voorbeeld dienen voor Noord-Koreaanse schoolkinderen.
De UvA koos de andere kant van de totalitaire medaille als openingsthema: censuur. Let u niet te veel op dat gat in het programma waar de studentenraad een gedicht zou hebben voorgedragen. Zo’n democratisch gelegitimeerd studentenraadje moet immers niet denken dat ze het politbureau op het jaarlijkse juichfeestje van de UvA de maat kan nemen. Zo kon het dat de Bildung Academie een gejaagd telefoontje kreeg of ze nog een kwartiertje wilde komen glimlachen. Dat kwartiertje begon uiteindelijk ruim een uur later doordat de ingangen van de aula waren gebarricadeerd.
Wat was er gebeurd? Dissident Rudolf Valkhoff, alias de grijze knuffelrevolutionair, mag zijn college cultuurgeschiedenis niet geven ‘op zijn manier’ – met regelmatig bezettersverlof? – en liet het er niet bij zitten. Zijn achterban stond na een barricadeloze zomer te popelen om Valkhoffs vervangers en werkgever eens flink op hun bourgeoise plek te zetten, en trok met wapperende rode vierkantjes op naar de collegezaal. Wat bleek? Het college was in alle stilte verplaatst naar een onbekende locatie, in een van de duizend identieke Roeterseilandcampuszaaltjes. De afdelingsdirecteur zei niet te weten waarheen, de nieuwe docent was er niet en de portiers hielden allemaal hun mond. Even was het weer 1984.
Gelukkig was er nog één stukje pr dat de reputatiemanagers niet kapot hebben kunnen managen: coryfee Damiaan Denys blies zijn Zomergasten-publiek omver met rake uitspraken als ‘Zolang ik geen angst ervaar, ben ik nooit echt in contact gekomen met wat mij echt vrij maakt.’ Gelukkig ervaart de UvA veel angst en is Denys allang verbannen naar communistisch aandoende bunkers in kille oorden als het AMC.
